Ακόμα και αν δεν το είχε επιβεβαιώσει τη εμπειρία μισού αιώνα ζωής, το έχω ακούσει ζωντανά από τουλάχιστον μισή ντουζίνα ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές και το έχω δει γραμμένο τουλάχιστον άλλες τριπλάσιες φορές από ακόμα περισσότερους ομολόγους τους: όταν πρόκειται για ενηλίκους τι κάνει κανείς στην κρεβατοκάμαρά του (ή όπου αλλού: δεν κρίνουμε) με τον σύντροφό του (ή με τους συντρόφους του: επίσης) δεν είναι υπόθεση κανενός άλλου.
Συνεπώς δε θα αναρωτηθώ ποιο είναι το τάργκετ γκρουπ του δονητή We-Vibe 4 Plus της εταιρείας We-Vibe και της μαμάς της, Standard Innovation από τον Καναδά – άλλωστε, μια ματιά στο πλήθος των βραβείων που έχουν συγκεντρώσει τα προϊόντα της από το 2008 ως σήμερα δείχνει ότι το κοινό έχει ψηφίσει. Όμως θα αναρωτηθώ το εξής: πώς είναι δυνατόν εν έτει 2017, κάποιος που αγοράζει ένα sex toy που δηλώνει ευθαρσώς ότι έχει δικό του app να μη φανταστεί την πιθανή συνέχεια;
Φυσικά οι πρώτοι που φαντάστηκαν την πιθανή συνέχεια ήταν αυτοί που συνήθως τη φαντάζονται: δύο χάκερ, ονόματι “follower” και “goldfisk” έκαναν πέρσι στη Def Con την παρουσίαση με τίτλο “Breaking the Internet of Vibrating Things” εξηγώντας πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς πρόσβαση σε ένα sex toy με Bluetooth LE. Και παρατήρησαν ότι με δύο εκατομμύρια συσκευές της ήδη στα... χέρια ισάριθμων καταναλωτών, μια πιθανή ανεπιθύμητη και μακρόθεν ενεργοποίησή τους θα μπορούσε να ισοδυναμεί με βιασμό.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε και η συνέχεια η οποία οδήγησε την Standard Innovation να διαταχθεί από το δικαστήριο του Ιλινόις να πληρώσει περίπου 2,8 εκατομμύρια ευρώ στους πελάτες της που αγόρασαν τον έξυπνο δονητή. Διότι, και εδώ έρχεται η άλλη πιθανή συνέχεια, το... παιχνίδι στέλνει στην εταιρεία διάφορα στοιχεία σε σχέση με το πώς χρησιμοποιείται. Και παρότι αρχικά δυσκολεύεται κανείς να σκεφτεί πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει η εταιρεία τέτοια στοιχεία, μετά από λίγο εμφανίζονται ορισμένες πιθανές ιδέες. Χώρια που, όπως λέγαμε και παραπάνω, τέτοιου τύπου πληροφορίες δεν έχουν λόγο να είναι κοινή γνώση κανενός πέραν των άμεσα ενδιαφερόμενων.
Η Standard Innovation θα πληρώσει μέχρι 150 ευρώ περίπου σε κάθε χρήστη και το θέμα θα λήξει εκεί –ή δε θα λήξει και θα το βρούμε ξανά μπροστά μας σε λίγο καιρό. Όμως από τη θέση του παρατηρητή αυτής της αγοράς και της κοινωνίας που την περιβάλλει, αναρωτιέμαι ξανά: υπάρχει άραγε έστω και ένας από τους ανθρώπους που αγόρασαν το συγκεκριμένο προϊόν που να μην έχει ακούσει πως (α) ό,τι επικοινωνεί μπορεί να χακαριστεί και (β) υπάρχει μια τεράστια αγορά για πάσης φύσεως προσωπικά δεδομένα; Τι διάολο: δεν το λένε μόνο οι συνωμοσιοφοβικοί –το λένε ακόμα και ίδιες οι εταιρείες!
Σχόλια