Είχα ακούσει το όνομά του στα ιαπωνικά ΜΜΕ (ακόμα και σε έναν κόσμο που τα παρατσούκλια και τα υποκοριστικά δίνουν και παίρνουν, το “Τάξι Όουτζι/タクシー王子” ή “Πρίγκιπας των Ταξί” χτυπάει κάπως) όμως δεν είχα δώσει πολλή σημασία: επιχειρήσεις που μένουν σε μια οικογένεια για πολλές γενιές υπάρχουν άφθονες στη χώρα, νέοι και ωραίοι πλούσιοι που παντρεύονται νέες και ωραίες από καλή οικογένεια υπάρχουν άφθονοι παντού, διάδοχοι που θέλουν να εισηγηθούν μοντέρνες ιδέες και να εμπλουτίσουν την παράδοση που έχουν κληρονομήσει, επίσης, η Uber έχει δυσκολίες σε ένα σωρό χώρες και εν πάση περιπτώσει, μεταξύ ποδηλάτου και του αποτελεσματικότερου συστήματος τρένων στο γνωστό σύμπαν, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα για τα ταξί στην Ιαπωνία –αν δεν κάνω λάθος, τα έχω χρησιμοποιήσει έξι φορές σε οκτώ χρόνια και τις δύο από αυτές πλήρωνε κάποιος άλλος.
Το πρόσφατο άρθρο του ανταποκριτή του Bloomberg (και πρώην ανταποκριτή του Reuters) Ριντ Στίβενσον σχετικά με τον 47χρονο Ιτσίρο Καουανάμπε, νυν επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες ταξί στην Ιαπωνία και της μεγαλύτερης στο Τόκιο, της Nihon Kotsu και της κόντρας του με την Uber μου έβαλε τα πράγματα κάπως εντός πιο ρεαλιστικού πλαισίου. Και μπορεί, πιστεύω, να εξηγήσει με πολύ γλαφυρό τρόπο κάτι που έχουμε πει και παλιότερα –και όχι μόνο σε σχέση με τις κοινωνίες της Ασίας: ότι οι αμερικανικές εταιρείες που έχουν αποφασίσει να “κάνουν τον κόσμο καλύτερο” (βεβαίως “διαταράσσοντας το κατεστημένο”), δε συνειδητοποιούν πάντοτε ότι ο αντίπαλος δεν είναι πάντοτε καταναλωτής χαντρών και καθρεφτακίων.
Η Nihon Kotsu υπάρχει από το 1928. Δραστηριοποιείται σε όλη την Ιαπωνία μέσω ενός ομίλου 45 θυγατρικών και συνεργαζόμενων εταιρειών, έχει περίπου 4000 οχήματα (3400 από τα οποία στο ευρύτερο Τόκιο) τόσο κανονικά ταξί που μπορεί να σταματήσει κανείς στον δρόμο όσο και μαύρα “town cars”, απασχολεί περίπου 9000 ανθρώπους και πέρσι είχε τζίρο σχεδόν 380 εκατομμύρια ευρώ –το Uber την ίδια περίοδο είχε τζίρο 5.5 δις ευρώ όμως αυτό ήταν σε όλον τον κόσμο και επιπλέον, όπως τονίζει και το άρθρο του κ. Στίβενσον, στην Ιαπωνία ελάχιστος κόσμος χρησιμοποιεί ταξί γιατί είναι (α) πανάκριβα και (β) πρακτικά άχρηστα στις μεγάλες πόλεις λόγω του αφάνταστα αποτελεσματικού συστήματος μαζικών συγκοινωνιών.
Συνεπώς τα ταξί στην Ιαπωνία υπάρχουν σε αφθονία παντού και το επίπεδο υπηρεσιών είναι ιαπωνικού επιπέδου, ήτοι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχει συνηθίσει κανείς από τα ταξί οπουδήποτε στον κόσμο –και σίγουρα στην Ελλάδα! Οι οδηγοί είναι ευγενέστατοι, φορούν σχεδόν πάντοτε κοστούμι και λευκά γάντια, οι πόρτες ανοίγουν και κλείνουν αυτόματα, οι διπλές/τριπλές μισθώσεις είναι απλώς αδιανόητες, υπάρχουν πάντοτε ρέστα και εκδίδεται πάντοτε απόδειξη, η έννοια του φιλοδωρήματος (όπως και παντού στη χώρα) δεν υφίσταται και παραδόξως, παρότι οι πιστωτικές κάρτες εξακολουθούν να μην είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες, τα ταξί τις δέχονται.
Το μόνο πράγμα που ως τώρα δεν υπήρχε, ήταν η δυνατότητα να καλέσει κανείς ταξί μέσω εφαρμογής στο κινητό του όμως και αυτό είναι κάτι που έχει σκεφθεί να αλλάξει ο νέος και ωραίος κ. Καουανάμπε μέσω της θυγατρικής εταιρείας “Japan Taxi” (https://japantaxi.co.jp/) η οποία σχεδιάζει το σχετικό app –περισσότερο για λόγους ίματζ και για λόγους αντίστασης απέναντι στην Softbank και στην πρόσφατη ανακοίνωσή της ότι θα επενδύσει στην Uber και λιγότερο επειδή πραγματικά η εφαρμογή λείπει από κανέναν. Δεδομένων όλων των παραπάνω, η αντίδραση της Uber να βάλει τον “Πρίγκιπα” σε μαύρη λίστα απαγορεύοντάς του να ανοίξει λογαριασμό δεν είναι απλώς παιδαριώδης αλλά δείχνει ότι η απόσταση που χωρίζει του Σαν Φρανσίσκο από το Τόκιο είναι περισσότερη από τα 4400 μίλια του Ειρηνικού Ωκεανού που βρίσκονται μεταξύ τους.
ΥΓ: Για όσους αναρωτιούνται πόση πολιτική ισχύ έχει ένας επιχειρηματίας του μεγέθους του Ιτσίρο Καουανάμπε στην Ιαπωνία, η απάντηση είναι “όση ακριβώς έχουν επιχειρηματίες του μεγέθους του Ιτσίρο Καουανάμπε παντού –επί δύο”. Η ίδια απάντηση ισχύει και για την ερώτηση “πόση πολιτική ισχύ έχουν τα πολιτικά τζάκια στην Ιαπωνία;”: η σύζυγος του Ιτσίρο Καουανάμπε είναι εγγονή του πρώην πρωθυπουργού Γιασουχίρο Νακασόνε
Σχόλια