Ήταν πραγματικά τόσο κακή χρονιά για την τεχνολογία όσο λέει ο Guardian; Αν κανείς εστιάσει την προσοχή του στις αποκαλύψεις για διακρίσεις βάσει φύλου στην αγορά της, στα ολοένα και αυξανόμενα μεγάλα περιστατικά χάκιν, στην αθρόα διακίνηση σκουπιδιών και φαντασιώσεων (για να το πω όσο πιο κόσμια γίνεται) και στην εξοικείωση των ανθρώπων με αυτά σε σημείο που η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αλήθειας και ψέματος να χάνεται, ναι, ίσως ήταν.
Και δεν είναι μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ –ή η Juicero. Ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα σχετικά με την τεχνολογία τη χρονιά που εκπνέει ήταν η γιγάντωση των Τεσσάρων Καβαλάρηδων της Τεχνολογικής Αποκάλυψης (Amazon, Apple, Facebook και Google), τόσο σε επίπεδο χρηματιστηρίου όσο και σε επίπεδο διείσδυσης στις ζωές μας, ειδικά μετά την καθολική επικράτηση των έξυπνων κινητών. Όσοι φοβούνται μια δυστοπία όπου τα πάντα έχουν τα ίδια πέντε λογότυπα, έχουν πλέον δικαιολογία να φοβούνται ακόμα περισσότερο.
Προσωπικά, παραμένω κάπως επιφυλακτικός απέναντι στην προσέγγιση αυτή. Προφανώς η ιδέα ότι μια χούφτα εταιρείες ξέρουν τα πάντα για μένα μου προκαλεί μια ενόχληση όμως –και αυτό το έχω γράψει και παλιότερα- όσο βλέπω το Facebook να μου σερβίρει ένα σωρό απολύτως άσχετες διαφημίσεις, μένω ήσυχος σχετικά με το πώς μπορούν οι εταιρείες αυτές να επηρεάσουν πραγματικά τη ζωή μου. Ναι, τα “microaggressions” όπως το να βλέπεις διαρκώς διαφημίσεις για κάτι που έτυχε να ψάξεις στο Amazon πριν από μια βδομάδα είναι ένα θέμα όμως το πόσο ενοχλητικά είναι, εξαρτάται πάντα από τον ενδιαφερόμενο.
Με κίνδυνο να κατηγορηθώ για τεχνολογικό πολυαννισμό, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω –και μαζί τους η επέλαση των ντρον, οι εξελίξεις στα αυτό-οδηγούμενα αυτοκίνητα, τα ρομπότ, το Internet of Things και την τεχνητή νοημοσύνη και η άνοδος της Κίνας- είναι δείγματα ότι ο κόσμος μας πηγαίνει προς το πολύ πιο ενδιαφέρον – δε θα πέσω στην παγίδα να πω “προς το καλύτερο” γιατί ως γνωστόν, το “καλύτερο” είναι συνήθως σχετικό. (Θα παραχωρήσω στους απαισιόδοξους λίγη ανησυχία στο θέμα της Κίνας όμως προς το παρόν δεν έχω δει κάτι που να δικαιολογεί κάτι παραπάνω από “λίγη.)
Η τεχνολογία είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου είδους, η απόδειξη ότι η συλλογική μας ευφυΐα μπορεί να πετύχει τα πάντα -ή έστω, σχεδόν τα πάντα! Όσο περισσότερο θα διασυνδέεται με τη ζωή μας, τόσο περισσότερο θα έρχονται στην επιφάνεια και οι αρνητικές της πλευρές και τόσο περισσότερο θα ανησυχούμε επειδή για διάφορους λόγους δίνουμε περισσότερη σημασία σ’ αυτές. Όμως αν κάνουμε τον κόπο να δούμε πόσα πράγματα από την τεχνολογία άλλων εποχών θεωρούμε πλέον “φυσικά” (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα –και ακόμα πιο πέρα, εργαλεία, κατασκευές κ.λπ.) θα συνειδητοποιήσουμε ότι το μόνο πρόβλημα είναι το “future shock” για το οποίο ο Άλβιν Τόφλερ είχε γράψει ήδη από το 1970. Ναι, το παρόν μας είναι το μέλλον για το οποίο μιλούσε τότε ο Τόφλερ όμως το μέλλον είναι αιώνιο –όπως άλλωστε και το παρόν.
ΥΓ
Δεν μπορώ να μην επισημάνω πάντως, ότι αυτή η χρονιά είχε για την ελληνική αγορά τεχνολογίας τουλάχιστον μια μεγάλη απώλεια –και αφήνω εντελώς έξω από το “μεγάλη” την προσωπική της διάσταση.
Σχόλια