Ευλογημένο το internet και χίλια τα καλά του αδέρφια, αλλά να λέμε και του στραβού το δίκιο. Έκανε το ρημάδι ζημιές. Τις έκανε. Και μην πάει ο νου σας στα τετριμμένα με τις οικονομίες που υποτίθεται ότι αλλάζουν και στις μακριές ουρές και στις 44 οθόνες (κάπου τόσες δεν είναι;) που αλλάζουν το επιχειρηματικό status. Ούτε στον καταναλωτή, που ως δια μαγείας ανακάλυψαν τα σαίνια της επικοινωνίας πως έχει και άλλες υποστάσεις και πως δεν ζει μόνο για να καταναλώνει αλλά μπορεί να θέλει να πει και 2-3 κουβέντες παραπάνω χωρίς να του σκοτίζουνε τον έρωτα. Ας υποθέσουμε, ότι όλα αυτά τα ξέρουμε. Κάτι οι 4-5 bloggers που τα καυτηριάζουν τακτικά (γκουχ) και εμείς τους διαβάζουμε, κάτι ο ειδικός τύπος (γκουχ γκουχ) κάτι η TV που ψάχνει τα θέματα σε βάθος (γκουχ λέμε βρε αδερφέ), δεν έχουμε ανάγκη να τα ξαναπούμε. Κάτι άλλα ψιλά όμως που κανείς δε μοιάζει να νοιάζεται;
Εγώ ας πούμε, λάτρευα ανέκαθεν τα πρωτοσέλιδα και υπήρξα φανατικός λαθραναγνώστης ειδικά των αθλητικών εφημερίδων. Δεν έχανα με τίποτα ένα break -συνήθως στο κέντρο της Αθήνας- για λίγο μπανιστίρι στους τίτλους που αποτελούσαν -και αποτελούν μου επιτρέψτε μου να πω- ένα ιδιαίτερο είδος τέχνης. «Τον σκότωσε στο 90», «κρύο αίμα», «εδώ εδώ στο γήπεδο αυτό», «αυτός είναι ο αρχηγός», «χάθηκε το τόπι» και άλλα τέτοια γλαφυρά δεν τα έχανα με τίποτα. Το όνειρό μου όμως ήταν όταν δεν υπήρχε κανένα απολύτως θέμα και έπρεπε το φύλλο να γεμίσει. Εκεί η τέχνη άλλαζε επίπεδο και εγώ ήμουν άξιος να πάρω και τον καφέ μαζί και να τον πιω όρθιος. Είναι προφανές, ότι όσο λιγότερο αντικατόπτριζε ο τίτλος το περιεχόμενο τόσο πιο μεγάλη ήταν η ευχαρίστηση. Γιατί αυτή ακριβώς ήταν η τέχνη. Στο να βγάζεις του τίτλους όταν δεν είχες το θέμα.
Πιστέψτε με, το συνήθειο το κράτησα ακόμα και στη θητεία μου στις εφημερίδες. Τις είχα όλες μπροστά μου, αλλά το πρωινό το πέρναγα στο περίπτερο χαζεύοντας. Και μετά ήρθε το internet. Και λίγο πιο μετά, όσοι έμαθαν σε σεμινάρια το εξωτερικού πως το copy - paste δεν είναι κάποιος καινούριος χορός και αποφάσισαν πως θα το κάνουν στάση ζωής και επιχειρηματική δράση.
Αδέρφια ήμαρτον. Το πολύ το copy - paste το βαριέται και ο aggregator. Δεν μπορώ να ξέρω πως ακριβώς νιώθει ο Palo όταν «τραβάει» τα feeds ούτε ο Google News , αλλά όσο να ναι δεν μπορεί να είναι τελείως αναίσθητοι. Αν συνεχίσει αυτή η βιόλα με τους ίδιους τίτλους και υπότιτλους και τα δελτία τύπου να κόβουν βόλτες από site σε site θα είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα οδηγήσουν τους aggregators σε απεργία πείνας. Και καλά. Εμάς μη μας σκέφτεστε. Ούτε ως χρήστες ούτε ως λαθραναγνώστες μας κόψατε το αθώο μας χόμπι. Πέστε ότι έχουμε συνηθίσει στις αναποδιές της ζωής. Αλλά το διεθνές ρομπιλίκι; Ούτε αυτό; Μα ούτε αυτό;
Σε πείσμα των μουτζαχεντίν του copy - paste που θέλουν να μου χαλάσουν το μικρό μου χόμπι, δηλώνω επισήμως ότι οι τίτλοι της στήλης δεν θα έχουν ποτέ - μα ποτέ- καμία σχέση με το περιεχόμενό της.
ΥΓ. Για όσους δεν το αντιλήφθηκαν η στήλη δεν έχει ακόμα τίτλο.
Σχόλια