"Σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται να αναδείχνεται τρίτο κόμμα", σχολίαζε φίλος της αγοράς του Internet τις προάλλες στο Facebook συνεχίζοντας "μάλλον η social media πολεμική δεν απέδωσε τα δέοντα. Γιατί άραγε;" Μεταφέρω τον προβληματισμό του σχεδόν αυτούσιο επειδή τον έχω επανειλημμένως από διάφορους φίλους πολύ αναμεμειγμένους με τον online κόσμο και για διάφορα ζητήματα (εννοώ όχι μόνο με αντικείμενο τη ΧΑ). Και επειδή με το πέρασμα του χρόνου έχω αρχίσει να διαμορφώνω μια άποψη που ίσως δίνει μια απάντηση.
Κατά την άποψή μου αυτή, έχουμε υπερτιμήσει το Internet και τις δυνατότητές του (ναι ξέρω ότι είναι ασυνήθιστο να χρησιμοποιεί κανείς ένα καθαρά Διαδικτυακό μέσο για τέτοιες δηλώσεις αλλά πιστεύω ότι ένα online μέσο είναι το κατεξοχήν όχημα για την έκθεση τέτοιων προβληματισμών). Καθώς περνάμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής μας ζωής μπροστά σε έναν υπολογιστή συνδεδεμένο στο Internet, καθώς οι δουλειές μας είναι στενά συνδεδεμένες με το ίδιο και με την εξέλιξή του και καθώς η επικοινωνία μας, η ενημέρωσή μας και η ψυχαγωγία μας επίσης πραγματώνονται μέσω αυτού, έχουμε δημιουργήσει στο νου μας μια περίεργη "συναισθησία": αισθανόμαστε το Δίκτυο σαν να είναι ο πραγματικός κόσμος.
Όμως το πρόβλημα είναι ότι το Δίκτυο δεν είναι ο πραγματικός κόσμος! Στην καλύτερη περίπτωση είναι η αντανάκλασή του στις οθόνες μας, όμως η αντανάκλαση αυτή είναι εξ ορισμού περιορισμένη -ένας μεγάλος δάσκαλος του βουδισμού Ζεν, ο Εϊχέι Ντόγκεν έγραφε από το 13ο αιώνα ότι "η πείνα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εικόνες ρυζιού ζωγραφισμένες σε χαρτί" όμως πολύ συχνά έχουμε την απαίτηση (ή έστω την προσδοκία) ότι ο ζωγραφισμένος σε ηλεκτρόνια κόσμος του Internet μπορεί να ικανοποιήσει την πείνα μας. Και το πιστεύουμε επειδή έχοντας προσαρμόσει κάποιες μορφές της σ' αυτόν, συχνά όντως τις ικανοποιούμε.
Τα προβλήματα της κοινωνίας, ωστόσο, είναι πραγματικά -το ίδιο και η δράση των πολιτικών παρατάξεων, της Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβανομένης. Και τα προβλήματα αυτά είναι πολύ σοβαρά για να μπορούν να προσαρμοστούν στον εικονικό κόσμο του Internet: όταν είμαστε συνδεδεμένοι στο Δίκτυο λέμε συχνά "είμαι στο Facebook" όμως δεν "είμαστε" στο Facebook -είμαστε στο σπίτι μας ή στο γραφείο μας. Και αν δεν έχουμε σπίτι ή δουλειά (όπως συμβαίνει με ολοένα και περισσότερους ανθρώπους γύρω μας), δεν "είμαστε" ούτε στο Facebook, ούτε πουθενά.
Με τα παραπάνω δε θέλω να καταλήξω στο ότι έχω πάψει να πιστεύω στην αξία του Δικτύου ως μέσου για κάθε είδος αλλαγής -για την ακρίβεια λέω το ακριβώς αντίθετο: μόνο έχοντας συνείδηση τι μπορεί να κάνει το Internet έχουμε τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουμε για αυτούς τους σκοπούς και με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην περίπτωση αυτή όμως ξέρουμε ταυτόχρονα και τι δεν μπορεί να κάνει. Kαι τότε είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με την πραγματικότητα...
Σχόλια