Στα δύο και παραπάνω χρόνια που γράφω για το Deasy έχω αποφύγει επιμελώς να αναφερθώ σε πρόσωπα και πράγματα του ελληνικού Δικτυακού τοπίου. Και αυτό όχι τόσο επειδή βρίσκομαι στο εξωτερικό (ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών πεπραγμένων ή έστω... εγγεγραμμένων είναι, εξ ορισμού, διαθέσιμα online) όσο επειδή θεωρώ ότι σε ένα μεγάλο τους ποσοστό είναι ανάξια λόγου -με την έννοια ότι ένα μεγάλο μέρος της κίνησης που βλέπει κανείς στα ελληνικά SNS (και ειδικά στη "μπλογκόσφαιρα") είναι αυτό-αναφορικό και αναλώνεται σε προσωπικές "συγκρούσεις", συχνά μεταξύ ανωνύμων.
Ο λόγος που στο συγκεκριμένο κείμενο παραβαίνω τον παραπάνω κανόνα είναι ο ίδιος που το έχω κάνει σε λίγες περιπτώσεις στο παρελθόν: επειδή μέσα σε πολύ λίγες ημέρες βρέθηκα στο επίκεντρο ενός κυκεώνα προσωπικών mail και συζητήσεων στα social networks σχετικά με το ότι ο blogger που υπογράφει με το ψευδώνυμο "πιτσιρίκος" συζητάει σοβαρά μια πρόταση που του έγινε να είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εθνικές εκλογές. Παρεμπιπτόντως, γράφω "ο blogger που υπογράφει με το ψευδώνυμο 'πιτσιρίκος" επειδή ο ίδιος επιλέγει να το κάνει -όπως οι περισσότεροι ενασχολούμενοι με το ελληνικό Internet, είχα ακούσει το όνομά του πολύ πριν τον περιβόητο θόρυβο με το tweet του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, κ. Μουρούτη.
Σύμφωνα με αυτά που διάβασα, αρκετοί ήταν αυτοί που εξεπλάγησαν δυσάρεστα με το ότι ο συγκεκριμένος blogger σκέφτεται να πολιτευτεί, θεωρώντας ότι κατ' αυτόν τον τρόπο "προδίδει" τις ιδέες τις οποίες υπερασπίζεται από καταβολής του blog του* κάποιοι άλλοι, δήλωναν ότι δεν εξεπλάγησαν καθόλου και αντίθετα, υποστήριζαν ότι αυτό ήταν το... σκοτεινό σχέδιό του από την αρχή: να αποκτήσει την επωνυμία που θα οδηγούσε κάποιο κόμμα να τον στρατολογήσει με τα γνωστά κριτήρια που έχουν οδηγήσει στη Βουλή και άλλα πρόσωπα που προέρχονται από άσχετους με την πολιτική χώρους.
Προσωπικά θεωρώ ότι και οι δύο απόψεις είναι υπερβολικά ακραίες: για τα δικά μου δεδομένα η απόφαση του "πιτσιρίκου" να πολιτευτεί είναι ένα ζήτημα αδιάφορο, όπως αδιάφορος μου είναι και ο ίδιος. Η γραφή του δε μου αρέσει, το χιούμορ του είναι άτεχνο και οι πολιτικές του απόψεις δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά ένα σύμφυρμα συνθημάτων χωρίς ειρμό. Μην έχοντας την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά, μπορεί όλα αυτά να είναι απλώς η online persona του ενώ η πραγματική του προσωπικότητα να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και πολύ εποικοδομητικό για το κοινοβούλιο όμως έχοντας κάποια εμπειρία από το γράψιμο θα έλεγα ότι κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο -όχι "αδύνατο" αλλά "απίθανο".
Συνεπώς θεωρώ ότι το θέμα είναι μάλλον ανύπαρκτο -σε τελική ανάλυση, καθένας κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του και, ειδικά από τη στιγμή που οι αποφάσεις του τίθενται στην κρίση του κοινού (είτε μέσω post σε κάποιο blog, είτε μέσω συμμετοχής σε ένα κόμμα) τον τελευταίο λόγο τον έχει ακριβώς αυτό το κοινό. Αν υπάρχει κάτι άξιο συζήτησης, αυτό είναι το θέμα της ευρύτερης διαρροής του ονόματός του καθώς και η πιθανότητα ο κ. Μουρούτης να το πληροφορήθηκε από το γραφείο ασφαλείας της Βουλής. Αλλά και αυτό ακόμα, δε νομίζω ότι εκπλήσσει πραγματικά κανέναν: η λέξη "ασφαλείας" στην περιγραφή του εν λόγω γραφείου είναι, νομίζω, αρκετή.
Σχόλια