Πρώτα παρατήρησα ότι αυξάνονταν οι χρήστες του στα ιαπωνικά τρένα -και ύστερα, ότι η εταιρεία πίσω του, η GungHo Online Entertainment, άρχισε να ξοδεύει πολλά στη διαφημιστική του προώθηση σε όλα τα μέσα, μηδέ της (πανάκριβης) τηλεόρασης εξαιρουμένης. Όμως, κρίνοντας τουλάχιστον από τη χθεσινή ανάλυση του Reuters για τη βιομηχανία παιχνιδιών και για το πώς προσπαθεί να ενσωματώσει (ή μήπως να αντιμετωπίσει;) το mobile gaming, το "Puzzle & Dragons" φαίνεται ότι αυτό που είχα εισπράξει σαν απλώς την τελευταία τρέλα των ιαπώνων κάθε ηλικίας είναι ένα ακόμα μέτρο του πώς αντιλαμβάνεται η ευρύτερη αγορά τον κόσμο των παιχνιδιών.
Η GungHo είναι μια ακόμα περίπτωση Rovio, πρώιμης Zynga κ.λπ.: μια εταιρεία που έχει φτιάξει μόνο ένα παιχνίδι το οποίο όμως κατάφερε να εκτιναχθεί στις πρώτες θέσεις προτίμησης εντός λίγων ημερών* η επιτυχία του "Puzzle & Dragons" διαφέρει κάπως γιατί απευθύνεται βασικά στην τοπική αγορά αλλά με 13 εκατομμύρια downloads εντός Ιαπωνίας, με τζίρο κοντά στα 3 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και με χρηματιστηριακή αξία η οποία σε λιγότερο από ένα χρόνο έφτασε να είναι διπλάσια της Zynga και σχεδόν ίση με αυτή της Nintendo, μας κάνει να αισθανόμαστε ότι βλέπουμε για άλλη μια φορά το ίδιο έργο. Και ότι μπορούμε να στοιχηματίσουμε για την κατάληξή του.
Όπως αναφέρει στην ανάλυσή του και το διεθνές πρακτορείο, αυτή η εκτός λογικής κινητικότητα μαρτυρά περισσότερο σύγχυση παρά κάποια βιώσιμη προοπτική* όπως κάποτε η άνοδος του Internet έκανε άνω-κάτω πρώτα τη μουσική βιομηχανία και μετά τη βιομηχανία εικόνας και ΜΜΕ, η αντίστοιχη (και ίσως πιο ραγδαία) άνοδος των κινητών συσκευών έχει αναστατώσει αντίστοιχα την επίσης μεγάλη αγορά του gaming. Και παρότι οι σκληροπυρηνικοί gamers εξακολουθούν να μένουν ακάλυπτοι από τα smartphones και τα tablets, οι αριθμοί των χρηστών που παίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν στις μικρές οθόνες είναι πολύ μεγάλοι για να αγνοηθούν -όσο ισχυροί και να είναι οι μανιακοί δεν παύουν να είναι υποσύνολο της ευρύτερης χρηστικής βάσης.
Το καίριο ερώτημα παραμένει, βεβαίως: ποιο είναι το μοντέλο που θα επιτρέψει την καλύτερη... εκμετάλλευση των χρηστών. Η GungHo ακολουθεί το μοντέλο Zynga (δωρεάν παιχνίδι, εσωτερικές αγορές) όμως το ίδιο μοντέλο δε λειτουργεί εξίσου καλά σε όλες τις περιπτώσεις γι αυτό και παρατηρεί κανείς διάφορες στρατηγικές -από προσπάθειες αξιοποίησης των δεδομένων των χρηστών, τόνωση του στοιχείου κοινωνικής δικτύωσης (αν και η αξιοποίηση αυτού ειδικά είναι ούτως ή άλλως προβληματική -κάτι ξέρει σχετικά η Facebook), τροποποιήσεις των παιχνιδιών από τους developers σε πραγματικό χρόνο και αναλόγως της συμπεριφοράς του παίκτη ή το μοντέλο αύξησης του off line merchandise που ακολουθεί η Rovio κατά το πρότυπο της Disney. Και από μια πλευρά ίσως αυτό να είναι και το πιο λογικό: γιατί η λύση να είναι μόνο μια;
Σχόλια