Πριν από δυο δεκαετίες το υποκατάστημα μιας τράπεζας ήταν μια κυψέλη με ανθρώπους μπροστά και πίσω από τα γκισέ. Στις μέρες μας (και δεν περιμέναμε την κρίση γι'αυτό) οι ουρές στο ATM είναι πολλές φορές μεγαλύτερες απ' ό,τι στο εσωτερικό του καταστήματος.
Αν μπορείς να κάνεις τις πληρωμές σου online γιατί αύριο να μην έχεις online υπηρεσίες υγείας και μετά από μια διάγνωση να πηγαίνεις σε ένα ATM φαρμάκων; Ή σε ένα σουπερμάρκετ χωρίς ταμίες όπου "έξυπνες" συσκευασίες με RFID θα σου αθροίζουν τον λογαριασμό;
Και όλοι αυτοί που εργάζονται στις αντίστοιχες θέσεις σήμερα τι θα κάνουν; Ο,τι θα κάνουν πολλοί απ' ό,τι φαίνεται. Διαβάζουμε στο The Conversation μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα της επέλασης των μηχανών. Στο προτείνουμε να το διαβάσεις με λίγη προσοχή και, αν έχεις λίγο χρόνο, να δεις μια έκθεση που δείχνει πως 1 στις 2 εργασίες σήμερα "κινδυνεύουν" από την εξέλιξη των υπολογιστών. Οπως υποστηρίζουν οι συντάκτες της μελέτης οι δουλειές που (φαίνεται να, συμπληρώνουμε εμείς) κινδυνεύουν λιγότερο είναι αυτές που χαρακτηρίζονται από δημιουργικότητα και κοινωνικό χαρακτήρα. Στον αντίποδα, όσο πιο τυποποιημένη είναι μια εργασία τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες υποκατάστασης του ανθρώπου από τη μηχανή.
Αν αυτός ο κόσμος ήταν στα σωστά του αυτό θα ήταν αιτία ευτυχίας. Επιτέλους θα είχαμε περισσότερο χρόνο για εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους. Μόνο που αυτό είναι κάτι που μας απογοητεύει από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Μπήκαμε στα εργοστάσια και χρειάστηκαν αιματηρές επαναστάσεις για το 8ωρο. Μετά ήρθαν οι υπολογιστές. Πάλι θα χρειαστούν επαναστάσεις, το 8ωρο έγινε καπνός. Κάτι κάνουμε στραβά, στα σίγουρα...
Σχόλια