Όπως όλοι μας, έχω δημιουργήσει πολλαπλές προσωπικότητες στο δίκτυο. Διατηρώ 3 blogs με διαφορετικές προσωπικότητες, την ταυτότητα μου εδώ (digicat), την κανονική μου ταυτότητα ( που περιλαμβάνει τα γνωστά fb, twitter, linkedin, myspace etc etc), το fb της γάτας μου και ενός εικονικού χαρακτήρα.
Το μεγάλο πρόβλημα το είχα αντιμετωπίσει, όταν ο τότε εργοδότης μου είχε ανακαλύψει το προσωπικό και καμένο μου blog που περιλαμβάνει από προσωπικές ιστορίες (με σεξ, πάθος, φαντασία και πολύ κάψιμο) έως short stories πλασματικά, που έχω ως χόμπι μου. Όταν λοιπόν μια μέρα, πήγα γραφείο και μου λέει: «Πώς πέρασες Θεσσαλονίκη?», χωρίς να του έχω πει πως πήγα, αναγκάστηκα να το κλείσω, αλλά δεν άντεξα πολύ. Το ξανάνοιξα μετά από λίγους μήνες (ενώ βέβαια έγραφα κάπου αλλου).
Τον fb εαυτό μου έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τον σκοτώσω, αλλά επειδή είναι η μόνη μου επαφή με κάποιους ανθρώπους και έχω χτίσει με κόπο τη φάρμα μου, αρνούμαι και απλά έχω κάνει λίστες.
Τον twitter εαυτό μου, αρνούμαι ακόμα, γιατί είναι πολύ νέος για να πεθάνει.
Τα blogs μου αν και είναι ότι πιο προσωπικό έχω, δεν τα σβήνω. Θεωρώ ότι είναι κομμάτι του εαυτού μου, και κάνουν αυτό που υπόσχονται είναι personal log.
Εξάλλου είναι κοινό ανέκδοτο οτι αν μια μέρα δεν εμφανιστώ στο δίκτυο, σίγουρα κάτι κακό θα μου έχει συμβεί. Μια μέρα μπήκα online το απόγευμα, και δέχτηκα 3 τηλεφωνήματα αν ζω.
Θα μπορούσα να πράξω http://www.suicidemachine.org/#latest όπως μας πρότεινε ο Fotis μας, αλλά θεωρώ οτι είμαι αρκετά dramatic ως προσωπικότητα ήδη, μην το χοντρύνουμε.
Σας αφήνω με την εκδοχή του Southpark σχετικά με το πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς internet.
Καλωδιωμένη Digicat
Σχόλια