Σε σκέψεις με έβαλε ένα άρθρο που διάβασα τις προάλλες στο site του "Philadelphia City Paper", μια ελεύθερη εναλλακτική εβδομαδιαία εφημερίδα free press που καλύπτει την πολιτισμική σκηνή της Φιλαδέλφεια. Και με έβαλε σε σκέψεις καθώς ακουμπάει ένα φαινόμενο που έχει αρχίσει μεν να εξαπλώνεται όλο και περισσότερο αλλά που ως τώρα θεωρούσα ότι περιορίζεται εντός της αγοράς του Internet και όσων κινούνται γύρω από αυτή.
Στο άρθρο της η δημοσιογράφος Έμιλι Γκουεντελσμπέργκερ, σχολιάζει την επιλογή ενός άλλου, ιστορικού περιοδικού της πόλης με παρόμοια ύλη, του "Philadelphia Weekly" να βάλει στο εξώφυλλό του τον τοπικό ανερχόμενο μουσικό Τζόρνταν Ουάιτ, όχι επειδή είναι ταλαντούχος ή επειδή τα κομμάτια του είναι πολύ καλά αλλά επειδή είναι επιτυχημένος -στο Twitter. Αν και αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στις εμφανίσεις του στα διάφορα στέκια της "Πόλης της Αδελφικής Αγάπης", ο κ. Ουάιτ έχει πάνω από 200.000 followers στο δημοφιλές microblog, γεγονός που τον έκανε αξιοπρόσεκτο στα μάτια του "PW". Και έκανε την κάλυψη αξιοπρόσεκτη στα μάτια της κ. Γκουεντελσμπέργκερ και του "PCP".
Η δημοσιογράφος πάει παραπέρα και ερευνά το θέμα της αγοράς accounts στο Twitter, όμως αυτό δεν αποτελεί ακριβώς είδηση: τα site που πουλούν τέτοια accounts με την εκατοντάδα ή τη χιλιάδα είναι εύκολα προσβάσιμα και δεν είναι παράνομα συνεπώς καθένας μπορεί να πάει και να αγοράσει μερικούς followers. Αυτό που προσωπικά θεωρώ ενδιαφέρον (και που επισημαίνει και η κ. Γκουεντελσμπέργκερ) είναι η μετατόπιση της προσοχής ενός σοβαρού εντύπου όπως το "PW" από την ουσία στους (online) τύπους: όλοι έχουμε δει ότι στην αγορά -και ειδικά στο Internet marketing- τα likes και οι followers έχουν φτάσει να θεωρούνται σχεδόν ισοδύναμα με τα χρήματα, όμως εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό.
Αναμφίβολα ο online κόσμος επηρεάζει τον offline και το αντίστροφο. Και αναμφίβολα, υπάρχουν πολλά αμφιλεγόμενα μέτρα επιτυχίας με συνηθέστερο, ειδικά στο μουσικό χώρο, αυτό των πωλήσεων και της ταύτισής τους με την ποιότητα ενός καλλιτέχνη ή του έργου του. Είναι όμως θλιβερό να βλέπει κανείς μια από τις πιο, ούτως ή άλλως, ανόητες online συνήθειες να διαρρέει εκτός Δικτύου και να επηρεάζει τα τεκταινόμενα στον πραγματικό κόσμο, ειδικά σε περιπτώσεις που δε συνάδει με την πραγματικότητα: αν έστω και το 5% των followers του κ. Ουάιτ πήγαινε στις συναυλίες του, δε θα ήταν εξώφυλλο στα τοπικά περιοδικά αλλά στο Rolling Stone.
Σχόλια