Έχω ένα laptop εδώ και τέσσερα χρόνια. Επί τέσσερα χρόνια το φορτώνω με αρχεία, το κακομεταχειρίζομαι και δεν του έχω κάνει ποτέ format. Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, που προσπάθησα να το ανοίξω αλλά αυτό αρνούνταν πεισματικά να με υπακούσει σκέφτηκα: «Καλά να πάθεις, Αλικάκι. Όλα εδώ πληρώνονται».
Να πω ότι δεν ήξερα ότι πρέπει να του κάνω μια στο τόσο format θα ήταν ψέμα. Ωστόσο, εγώ το έπαιζα έξυπνη και πίστευα ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια περιττή διαδικασία που μόνο οι ηλίθιοι κάνουν στους ηλίθιους υπολογιστές τους (να όμως τελικά που εγώ η έξυπνη και το έξυπνο pc μου την πατήσαμε).
Αρχικά προσπάθησα να κάνω μόνη μου διάφορα γιατροσόφια προκειμένου να το επαναφέρω στη ζωή. Τί προσπάθησα να επαναφέρω τις τελευταίες ρυθμίσεις που λειτουργούσαν σωστά, τί προσπάθησα να το ανοίξω σε safe mode, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: τα windows δεν φόρτωναν κι εκεί τα χρειάστηκα. Δεν φτάνει που κακομεταχειριζόμουν το laptop ως εκεί που δεν παίρνει (αυτό και οι ελέφαντες στο τσίρκο ένα πράγμα), δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου (και ζωή του) back up!
Νοερά πέρασαν
μπροστά από τα μάτια μου όλα
τα αρχεία που βρίσκονταν μέσα στον
σκληρό του και υπήρχε η πιθανότητα
να μην ξαναδώ ποτέ: φωτογραφίες της
τελευταίας πενταετίας, αρχεία word με άρθρα
και κείμενά που έγραφα τον τελευταίο
καιρό και δεν είχα προλάβει να στείλω
σε κανέναν, εκατοντάδες τραγούδια που
μάζευα σιγά σιγά και ήταν αδύνατον να
ξαναβρώ.
Αρχικά σκέφτηκα να πάω το laptop σε κάποιον geek φίλο μου για να το εξετάσει και να κάνει και καμμιά επέμβαση αν ήταν απαραίτητη (φυσικά μιλάω για εγχείρηση, δεν ήθελα σε καμμιά περίπτωση να σκεφτώ ότι θα καταλήγαμε σε νεκροψία – νεκροτομή). Ψάχνοντας τους φίλους μου ανακάλυψα ότι δεν έχω ούτε έναν τόσο σπασικλάκι ώστε να ξέρει τί να κάνει σε μια τέτοια περίπτωση. Μα πού είναι αυτά τα nerds όταν τα χρειάζεσαι;
Δεν μου είχε απομείνει παρά μία μόνο λύση πλέον: να πάω τον υπολογιστή σε τεχνικό. Έλα όμως που δεν είχα ιδέα πού μπορεί να βρω έναν τέτοιο. Φοβήθηκα ότι άμα τον πήγαινα σε κάποιον άγνωστο δε θα έδινε την απαραίτητη προσοχή και θα έχανα τα αρχεία μου. Έτσι έκανα την πιο ηλίθια κίνηση που θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ. Πήγα το laptop σε γνωστούς, δηλαδή στην τεχνική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται το γραφείο μου. Τώρα πλέον ήμουν σίγουρη ότι τα αρχεία θα σωθούν, ίσως και σε πάνω από έναν υπολογιστή...
Ο τεχνικός της
εταιρείας με πήρε τηλέφωνο την επομένη:
«Έχω καταφέρει να μπω στα windows
αλλά πρέπει να μου δώσεις τον κωδικό σου
ώστε να βεβαιωθώ ότι όλα δουλεύουν καλά».
Με πόνο καρδιάς του ανακοίνωσα τον κωδικό
μου (κοινό για όλους τους λογαριασμούς
μου όπως πρόλαβα να σκεφτώ όταν του τον
συλλάβιζα) και περίμενα. Ο Αλέξανδρος
με ξαναπήρε πίσω και μου ανακοίνωσε: «Έχεις
μόνο 3 γίγα ελεύθερο χώρο στο σκληρό σου.
Χρειάζεσαι επιγόντως format». «Μπορώ να
στο κάνω εγώ», συμπλήρωσε.
Σκέφτηκα ότι και τόσο διάστημα που έμεινα μακρυά από τον υπολογιστή μου ήταν πάρα πολύ και τον ευχαρίστησα λέγοντας ότι θα το κάνω μόνη μου. Παίρνοντας το laptop πίσω το άνοιξα όλο αγωνία για να συνειδητοποιήσω ένα πράγμα: το pc μου (personal computer) είχε γίνει τόσο personal που ήταν επικίνδυνο να εκτεθεί σε ξένα βλέμματα. Μερικά πράγματα που είδα:
- είχα την τσόντα της Τζούλιας φάτσα φόρα στην επιφάνεια εργασίας
- αντίστοιχο ροζ περιεχόμενο και στο εσωτερικό
- είχα φωτογραφίες μου που -ας πούμε ότι- δεν ήταν και πολύ σοφό να δουν άτομα από το επαγγελματικό μου περιβάλλον
- και τέλος είχα τον κωδικό της πιστωτικής μου κάρτας σε αρχείο word στο desktop (!) για να κάνω πιο εύκολα αγορές από το internet
Τότε κατάλαβα ένα
απλό πράγμα. Έτσι και μου κλέβανε το laptop
την είχα πατήσει. Στην καλύτερη θα βρισκόμουν
σε sites με τίτλους τύπου greek girl do this και
greek girl do that ενώ στη χειρότερη θα με χρεώνανε
κανά 3χίλιαρο στην κάρτα.
Τότε έψαξα και βρήκα προγράμματα που παρέχουν τη δυνατότητα για κλείδωμα αρχείων. Πλέον, με τη μανία καταδίωξης που με είχε κυριεύσει κλείδωσα όλα τα αρχεία που μου φάνηκαν επικίνδυνα.
Εσύ δεν χρειάζεται να προβείς σε τόσο ακραία μέτρα. Αρκεί να φροντίσεις ώστε:
- να κάνεις συχνά format
- να μην έχεις ένα κοινό κωδικό για το λογαριασμό σου στον υπολογιστή, στο e-mail σου, το λογαριασμό σου στην τράπεζα και τα 3854 sites που επισκέπτεσαι
- να μη νομίζεις ότι με το να κάνεις ένα αρχείο κρυφό, οι άλλοι δεν μπορούν να το δουν. Απλά αλλάζεις τη ρύθμιση περί κρυφών φακέλων και τους κάνεις φανερούς. Τόσο απλά.
- να κλειδώσεις τα αρχεία που δε θέλεις ποτέ να δει ανθρώπου μάτι με κάποιο από αυτά τα προγράμματα: Private Folder 1.0, dir.Lock 1.4, trueCrypt
- να μην έχεις σε αρχείο word τον αριθμό της πιστωτικής σου (dah!)
Εγώ και το πολύπαθο laptop μου σας αποχαιρετούμε. Α, και να μην ξεχάσω. Αν δείτε κανένα βίντεο με τίτλο: «Η ευειδής νεαρά Αλίκη επιδεικνύει τις χάρες της» να ξέρετε ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία...
Σχόλια