Όπως θα έλεγαν και οι Beatles, «ήταν πριν από είκοσι χρόνια σαν σήμερα» όταν άρτι απολυθείς δόξη και τιμή από τον ελληνικό στρατό έπεσα επάνω σε μια αλλοπρόσαλλη ανακοίνωση στο Usenet: μια ομάδα που μόλις είχε δημιουργήσει το group με το ασυνήθιστο (για να το πω όσο πιο ήπια μπορώ) όνομα «alt.fan.cult-dead-cow» υποστήριζε ότι αυτή ήταν υπεύθυνη για το Αλτσχάιμερ του τέως προέδρου των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν (η σχετική είδηση είχε κάνει το γύρο του κόσμου πριν από μερικούς μήνες) –η συνέχεια της ανακοίνωσης ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είχαν προσβάλλει τον Ρίγκαν χρησιμοποιώντας δηλητηριασμένα βελάκια που τα πέταξαν με φυσοκάλαμο ήταν αρκετή για να με κάνε να ψάξω λίγο περισσότερο και, τελικά, να πετύχω κάπου μεταξύ Usenet και νεοσύστατου web τους ίδιους τους «Cult of the Dead Cow».
Επρόκειτο βασικά για μια ομάδα χάκερ με μια πολύ ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ –η ονομασία τους προερχόταν από το ότι χρησιμοποιούσαν σαν στέκι τους ένα παλιό σφαγείο βοοειδών στο Λάμποκ του Τέξας. Τα κείμενά τους ήταν σουρεαλιστικά όμως οι προθέσεις τους ήταν σαφείς: ενδιαφέρονταν εξίσου για τους υπολογιστές και την κοινωνία και οι δράσεις τους σχετίζονταν τόσο με παρεμβάσεις στον «κυβερνοχώρο» (συγνώμη για την ανόητη λέξη αλλά εκείνη την εποχή χρησιμοποιούταν σχεδόν απ’ όλους) όσο και με την χρήση των Μέσων για μια διαφορετικού είδους πληροφόρηση: το ηλεκτρονικό τους περιοδικό με το ίδιο όνομα («Cult of the Dead Cow») κυκλοφορεί επί 30 χρόνια, πρώτα σε BBS και αργότερα στο Δίκτυο.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι μάθαμε τους «cDc» από το Internet, ήρθαμε καθυστερημένα στο παιχνίδι: η ομάδα ήταν ήδη γνωστή στους δικτυωμένους κύκλους των ΗΠΑ μια δεκαετία νωρίτερα, τόσο χάρη στο ezine τους, όσο και χάρη στα συνέδρια για χάκερ –τα HoHoCon που ξεκίνησαν να οργανώνουν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν οι πρώτες ευκαιρίες που είχαν τα ΜΜΕ να έρθουν κοντά στους (διαφόρων βαθμών νομιμότητας) μανιακούς των συστημάτων ασφαλείας, μερικά χρόνια πριν τα διάσημα «H.O.P.E.» του, επίσης θρυλικού, περιοδικού «2600» αλλά αρκετά χρόνια μετά από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά events του ολλανδικού «Hack-Tic» ή τα «Chaos Communication Congress» του γερμανικού «Chaos Computer Club». Παραδόξως, και παρά την έμφασή τους στην κουλτούρα του Τέξας, οι cDc ήταν πολύ πιο διεθνείς από τους υπόλοιπους αμερικανούς χάκερ.
Αυτό που ήταν πάντα ενδιαφέρον με τους cDc ήταν ότι σπάνια έκρυβαν τις δράσεις τους –ή τις ταυτότητές τους (τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς): άλλοτε εντός ΗΠΑ και άλλοτε διεθνώς (με ιδιαίτερη ευαισθησία στον έλεγχο των ψηφιακών μέσων από την κυβέρνηση της Κίνας), άλλοτε με εργαλεία (όπως το διάσημο/διαβόητο «Back Orifice») και άλλοτε με καμπάνιες (όπως η Goolag κατά της Google όταν η τελευταία αποφάσισε να συμμορφωθεί με τους περιορισμούς της κινεζικής κυβέρνησης), άλλοτε μόνοι τους και άλλοτε με τις θυγατρικές ομάδες «Ninja Strike Force» και «Hacktivismo», οι cDc ήταν –κυριολεκτικά- αυτοί που εισηγήθηκαν την έννοια «hacktivism». Και που εξακολουθούν να έχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες σχετικά –ιδέες όχι πάντοτε δημοφιλείς ακόμα και εντός του κόσμου του computer underground. Όποιος ενδιαφέρεται για ένα κομμάτι της κουλτούρας του Δικτύου που πάει πολύ πίσω από τα SNS (και που παραμένει ζωντανό) αξίζει τον κόπο να τους ψάξει –ακόμα και στο Twitter.
Σχόλια