Για μια ακόμα φορά, ένα μεγάλο κομμάτι του Δικτύου (και κυρίως των social media) ενώθηκε κάτω από μια σημαία, αυτή της συμπαράστασης στο σατιρικό περιοδικό «Charlie Hebdo» μετά την πολύνεκρη επίθεση στα γραφεία του στο Παρίσι και για μια ακόμα φορά, σχεδόν ταυτόχρονα με την online καμπάνια (η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη) εμφανίστηκαν και οι πρώτες φωνές κατά του «ψηφιακού ακτιβισμού» και της αδυναμίας του να αλλάξει στ’ αλήθεια τα πράγματα. Μεταξύ φωνών αυτών, η καλύτερη που είδα, ήταν αυτή του Ματ Ουέλτς στο reason.com η οποία δε στρέφεται ακριβώς κατά του «hashtag activism» αλλά περισσότερο κατά του ίδιου του μηνύματος που προάγει.
«Όχι, δεν είμαστε όλοι Τσάρλι» λέει ο κ. Ουέλτς «αν ήμασταν, το περιοδικό δε θα ξεχώριζε τόσο πολύ και δε θα γινόταν στόχος –αυτή τη φορά ή τις προηγούμενες». Και παρότι αντιλαμβάνομαι τη θλίψη του για ένα Μέσο το οποίο εμφανώς σέβεται (το κείμενό του είναι, βασικά, φόρος τιμής στο «Charlie Hebdo») νομίζω ότι, όπως όλοι οι έμμεσοι ή άμεσοι επικριτές αυτού του είδους των online ενεργειών, πνίγεται από αυτή και χάνει τη μεγαλύτερη εικόνα. Η οποία είναι, κατά την άποψή μου, πολύ ενθαρρυντική για το μέλλον –απλώς όχι για το άμεσο μέλλον.
Αν εξαιρέσει κανείς τους Γάλλους και όσους παρακολουθούσαν ή παρακολουθούν τη γαλλική σκηνή κόμικς, το «Charlie Hebdo» και οι δημιουργοί του ήταν εν πολλοίς άγνωστοι –ακόμα και εντός Γαλλίας, το περιοδικό είχε φτάσει κάποια στιγμή τόσο χαμηλά που είχε διακόψει την κυκλοφορία του για περισσότερα από 10 χρόνια. Η καμπάνια που πυροδοτήθηκε από την επίθεση, το έκανε γνωστό κυριολεκτικά σε όλον τον κόσμο, μεταφέροντας μαζί το μήνυμά του: πέρα από την εμβληματική μαύρη οθόνη, το Δίκτυο πλημμύρισε και από αναδημοσιεύσεις των «προβληματικών» σκίτσων του φέρνοντας έτσι το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκαν οι τρομοκράτες: η φωνή του «Charlie Hebdo» αντί να σιγήσει πολλαπλασιάστηκε.
Για λίγο; Σίγουρα! Το Internet είναι γνωστό για τη βραχεία μνήμη του οπότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μαύρα σηματάκια θα εξαφανιστούν από τα προφίλ στο Facebook για να αντικατασταθούν από κάτι άλλο, επίκαιρο ή όχι. Όμως η αμεσότητα της κινητοποίησης, ο συνδυασμός της με δράσεις στον πραγματικό κόσμο (τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε δεκάδες πόλεις) που επίσης οργανώθηκαν εν πολλοίς μέσω του Δικτύου και οι συζητήσεις που προκλήθηκαν και που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο αποκορύφωμα τους, δημιούργησε μια έκρηξη ο απόηχος της οποίας θα παραμείνει στη μνήμη όσων ζουν αυτές τις στιγμές. Και με λίγη τύχη, μαζί με τη συναισθηματική φόρτιση, θα παραμείνει και το μήνυμα του Βολίνσκι, του Καμπί και του Σαρμπ…
Σχόλια