Κοιτάζω από εχθές το βράδυ τη μεγάλη είδηση της ημέρας (εβδομάδας, μήνα, χρόνου; Όπως θέλει το κρίνει ο καθένας), αυτή της εξαγοράς της AOL από τη Verizon και προσπαθώ να συμφιλιωθώ με το γεγονός ότι μια εταιρεία που κάποτε υπήρξε ο περίγελως του χώρου της δικτύωσης (βλ. «AOLsucks») εξακολουθεί να παραμένει στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, έστω και δια της εξαγοράς της. Προφανώς πρόκειται για συναισθηματική αντίδραση –όλα τα δημοσιεύματα που εμφανίστηκαν τις τελευταίες 12 ώρες εξηγούν γιατί η εξαγορά ήταν σημαντική για τη Verizon.
Συνοπτικά, αυτό που αγοράζει η Verizon είναι περιεχόμενο (και δη περιεχόμενο βίντεο) και ένας μηχανισμός διαφήμισης ικανός (στα χαρτιά τουλάχιστον) να σταθεί απέναντι στους ισχυρούς της αγοράς –παράλληλα, αγοράζει και μια αρκετά εύρωστη (τουλάχιστον κατά το «Techcrunch») πελατειακή βάση στον τομέα του dial-up, την οποία μπορεί να μεταφέρει στο δικό της ευρυζωνικό και/ή ασύρματο δίκτυο και ένα brand που, κατά τα φαινόμενα, εξακολουθεί να έχει κάποια σημασία για μια μερίδα του αμερικανικού κοινού. Όμως κυρίως γεύμα, παραμένει το βίντεο και η διαφήμιση, ειδικά σε σχέση με το mobile –κατά τη «USA Today» η διαφημιστική πλατφόρμα της AOL μπορεί να αποδειχθεί ανταγωνιστική απέναντι στις Google, Yahoo και Facebook.
Είναι πράγματι τόσο μεγάλη; Πάντα σύμφωνα με τη «USA Today» ο συγκεκριμένος τομέας της AOL ανέβηκε στο πρώτο τρίμηνο του 2015 κατά 21% φτάνοντας τα 280 εκατομμύρια δολάρια –αντίστοιχα, ο τομέας της που περιλαμβάνει τα sites περιεχομένου ανέβηκε κατά 8% στα 193,4 εκατομμύρια. Τόσο τα ίδια τα ποσά όσο και ο (ακόμα πιο σημαντικός για τις αγορές) βαθμός ανάπτυξης δείχνουν ότι ίσως όντως η όλη συζήτηση να είναι για τη διαφήμιση. Το ίδιο υποστηρίζει και το «Wired» το οποίο προβάλλει λίγο περισσότερο το πρόσωπο του CEO της AOL, Τιμ Άρμστρονγκ, την καθοριστική συμβολή του στις πωλήσεις της Google επί εννέα χρόνια και την αντίστοιχη εστίαση της στρατηγικής του και στο τιμόνι της AOL.
Αν υπάρχει ένα δίδαγμα σε όλα αυτά (και στα πολύ, πολύ περισσότερα που γράφτηκαν και γράφονται και θα γράφονται τις επόμενες μέρες) είναι ότι όσοι δεν έχουν πάρει στα σοβαρά το χρυσωρυχείο που λέγεται «mobile» μάλλον θα πρέπει να το κάνουν άμεσα. Μπορεί οι οθόνες των κινητών (και ως κάποιο βαθμό και των ταμπλετών) να εξακολουθούν να είναι υπερβολικά μικρές για να συγκριθούν με αυτές των υπολογιστών ή ακόμα περισσότερο της τηλεόρασης, 4,4 δις δολάρια είναι υπερβολικά πολλά λεφτά για να τα δώσει κανείς σε κάτι αβέβαιο, ειδικά αν αυτός ο κάποιος προέρχεται από τον κόσμο της (έστω και μετρίως) σκληρής βιομηχανίας. Οι φορητές συσκευές είναι προς το παρόν, το μέλλον της αγοράς μας και μέχρι να εμφανιστεί κάτι άλλο, καλό θα είναι να τις αντιμετωπίζουμε σαν τέτοιο.
Σχόλια