Πριν από λίγο καιρό, ένας γνωστός μου ο οποίος επίσης ζει και εργάζεται στην Ιαπωνία, σχολίαζε μια διαδικασία που ιάπωνες συνεργάτες του έκαναν μέσω φαξ σαν βλακώδη αντιπροτείνοντας την πλατφόρμα project management Trello που χρησιμοποιεί ο ίδιος στη startup του. Δύο μέρες μετά, ένας άλλος γνωστός, πόσταρε στο Facebook τη φωτογραφία ενός τ-σερτ που είχε επάνω το μήνυμα «Επιβίωσα από ένα ακόμα μίτινγκ που θα έπρεπε να είναι ένα email» –η δεύτερη περίπτωση δεν έχει καμία σχέση με Ιαπωνία, όμως το μήνυμα είναι το ίδιο και είναι βέβαιο ότι ανταποκρίνεται σε συναισθήματα πολλών, ειδικά μεταξύ αυτών που δουλεύουν μέσα στα δίκτυα και γύρω από αυτά.
Από ένα συνδυασμό τύχης και επιλογών, έχω περάσει τα δύο τρίτα της επαγγελματικής μου πορείας από τη θέση κάποιου που κάνει τη δουλειά του μέσω email παρά μέσω μίτινγκ –το ίδιο αυτό κείμενο γράφεται 9500 χλμ μακριά από τα γραφεία του «Deasy» στο Μαρούσι και παρότι τους εκλεκτούς συναδέλφους τους βλέπω μια φορά το χρόνο, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συνεργαστούμε. Βεβαίως έχει τύχει μια-δυο φορές να χάσουμε το συντονισμό μας (είναι και η μεγάλη διαφορά ώρας στη μέση) και να γράψουμε δύο άτομα το ίδιο θέμα όμως σε 4 χρόνια συνεργασίας τα ένα-δύο περιστατικά είναι αμελητέα, χώρια που κανείς δεν εξασφαλίζει ότι δε θα συνέβαιναν ακόμα και αν ήμασταν στο ίδιο γραφείο.
Συνεπώς είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητούσε την αξία του Internet ως όχι απλώς εργαλείου αλλά ως «περιβάλλοντος εργασίας» και σε βάθος 20 χρόνων βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να μπαίνουν στο «κλαμπ» και να συμφωνούν ότι ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής δραστηριότητας μπορεί να απλουστευθεί σημαντικά χάρη στα online εργαλεία. Από την άλλη, είμαι σίγουρος ότι όπως κι εγώ όλοι όσοι το κάνουν, συνειδητοποιούν ότι ούτε μπορεί να υποκαταστήσει τα πάντα, ούτε μπορεί να εγγυηθεί πάντα την ταχύτητα που υπαινίσσεται το σλόγκαν στο τ-σερτ: η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη.
Ένα μίτινγκ δεν μπορεί σχεδόν ποτέ να υποκατασταθεί από ένα email. Μπορεί ίσως να υποκατασταθεί από μια σειρά email, που, αναλόγως του πλήθους των συμμετεχόντων φτάνει εύκολα τα 10 ή τα 20 συχνά για πολύ απλά θέματα. Και κάθε email έρχεται την ώρα που καθένας από τους συμμετέχοντες κάνει μια άλλη δουλειά την οποία πρέπει να διακόψει –οι βίντεο-διασκέψεις είναι καλύτερες όμως εκεί πρακτικά επιστρέφουμε στα μίτινγκ οπότε στην πραγματικότητα δεν αλλάζει κάτι. Όσο για τα εργαλεία project management, η δική μου συμμετοχή (συμπτωματικά επίσης στο Trello και στα Google Docs) μου έχει δείξει ότι επίσης σέρνουν αναπόφευκτα μαζί τους σωρεία μηνυμάτων, άλλοτε μέσω σημειωμάτων και άλλοτε μέσω email, πολύ συχνά της μορφής «me too» αλλά που πρέπει να διαβαστούν και να απαντηθούν.
Η ανθρώπινη επικοινωνία δεν είναι εύκολο πράγμα, ούτε από άποψη μέσων ούτε, πολύ περισσότερο, από άποψη περιεχομένου και αυτό το συνειδητοποιούμε καθημερινά με αμέτρητους τρόπους. Βεβαίως η τεχνολογία έχει καταβάλει (και συνεχίζει να καταβάλλει) προσπάθειες να διευκολύνει το πρώτο κομμάτι (για το δεύτερο ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς) όμως η ελαφρά τη καρδία απόρριψη της ζωντανής επαφής ή της κατάργησης όλων των μέχρι τώρα μέσων είναι κάτι που μαρτυρά μάλλον επιπολαιότητα ή ευσεβή πόθο παρά σοβαρό προβληματισμό: τα ευφυολογήματα πάνω σε ένα μπλουζάκι δεν είναι συνήθως τίποτα πέρα από ακριβώς αυτό.
Σχόλια