Army Of Two – The Devil’s Cartel (PS3) - Το Review

Πιάνοντας το παιχνίδι στα χέρια μου είχα την εξής αγωνία: Θα μπορέσω να το παίξω για να κάνω και το review; Καθ’ ότι πρόκειται για shooter, είδος παιχνιδιών που δεν θα ήταν ποτέ στις πρώτες μου επιλογές. Η απάντηση ακολουθεί...

Για να …μπεις και εσύ στο παιχνίδι

Εδώ έχουμε ένα 3rd person shooter, δηλαδή βλέπεις τον χαρακτήρα σου σαν να τον παρακολουθείς από κοντά με «κάμερα».

Αναλαμβάνεις το ρόλο ενός εκ των δύο μισθοφόρων-πρωταγωνιστών, μέλη της ομάδας-εταιρείας T.W.O., που καλούνται να προστατέψουν έναν αδιάφθορο πολιτικό στο Μεξικό, ο οποίος μάχεται το τοπικό καρτέλ ναρκωτικών.

Μπορείς να παίξεις «μονό», ελέγχοντας τον Alpha (πρώτος πρωταγωνιστής) και δίνοντας εντολές στον Bravo (δεύτερος πρωταγωνιστής), ο οποίος ούτως ή άλλως δρα και αυτόνομα και καθαρίζει πολλή βρωμοδουλειά. Βέβαια, μπορείς να παίξεις και «διπλό», είτε στην ίδια κονσόλα με έναν φίλο σου, οπότε η οθόνη χωρίζεται στα δύο οριζοντίως, είτε online, οπότε ή «στήνεις» εσύ παιχνίδι ή διαλέγεις ένα από τα διαθέσιμα sessions της live πλατφόρμας μαχών.

Σημείωση: Η εμπειρία από το online «διπλό», όπου βρίσκεσαι και σε live συνομιλία με τον συμπαίκτη σου, είναι θετική και έχει χαβαλέ. Συνιστώ να το δοκιμάσετε με ακουστικά και μικρόφωνο.

Περνάς και βασική εκπαίδευση

Με μια ελάχιστη εκπαίδευση μαθαίνεις τα βασικά για να πυροβολείς τους αντιπάλους και όχι... τα πόδια σου. Ο χειρισμός είναι εύκολος και οι επιλογές μοιράζονται ωραία στο χειριστήριο του PS3, χωρίς τρελούς συνδυασμούς πλήκτρων που μόνο ζογκλέρ μπορούν να επιτύχουν.

Μπαίνοντας στη μάχη ξεκινάς με πολύ βασικούς «στρατιώτες». Η αλήθεια είναι πάντως ότι ακόμη και αργότερα στο παιχνίδι οι αντίπαλοι δεν είναι και πολύ έξυπνοι, με την AI (Τεχνητή Νοημοσύνη) να κινείται γενικά σε χαμηλά επίπεδα.

Η πρόοδός σου καταγράφεται ανά τακτά και σύντομα checkpoints. Στο τέλος του καθενός παίρνεις μια χρηματική αμοιβή (και πόντους για να ανέβεις επίπεδο), την οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να αναβαθμίσεις ή να αγοράσεις όπλα , να αλλάξεις μάσκα, ρουχισμό ή και τα τατουάζ σου. Τέλος, βλέπεις πως τα έχεις πάει σε σύγκριση με όλους τους παίκτες παγκοσμίως στο ίδιο σκέλος, με βάση την επίδοσή σου!

Οι επιλογές όπλων πολλές, από απλά πυροβόλα και αυτόματα μέχρι πολυβόλα, οπλοβομβίδες, ελεύθερου σκοπευτή κλπ.

Α, μέσα στο παιχνίδι υπάρχει και το Overkill. Όσο σκοτώνεις αυτό «φορτίζει» και όταν το επιλέγεις για λίγα δευτερόλεπτα γίνεσαι άτρωτος και έχεις άπειρα πυρομαχικά, σκορπώντας την καταστροφή και το θάνατο.

Έχει και σενάριο…

Το παιχνίδι κυλάει αρκετά ομαλά και ευχάριστα. Το σενάριο είναι συμπαθητικό και εξυπηρετεί τη βασική ιδέα του παιχνιδιού (τον πόλεμο κατά του καρτέλ), ενώ τα γραφικά είναι όμορφα και ατμοσφαιρικά, χωρίς να κουράζουν ή να ενθουσιάζουν. Αξιοσημείωτα... το πολύ αίμα και οι ακρωτηριασμοί ή τα ξεκοιλιάσματα από τις χειροβομβίδες και τις εκρήξεις.

Ευχάριστο τόνο δίνει το «λεπτό» χιούμορ μεταξύ των ηρώων, με τον ένα να πειράζει τον άλλον για την... μητέρα του ή την αδερφή κάποιου συναδέλφου.

Gameplay και hickups

Σε ελάχιστα μόνο σημεία θα προβληματιστεί κανείς και μπορεί να «κολλήσει» και να παίξει ξανά και ξανά μία σκηνή μέχρι να την περάσει. Δύσκολα θα πεθάνεις, ενώ ακόμη και αν τραυματιστείς σοβαρά εσύ ή ο συνεργάτης σου έχετε αρκετό χρόνο να αναζωογονήσετε ο ένας τον άλλο.

Εκνευριστικές είναι οι στιγμές που το παιχνίδι «παγώνει» για κάμποσα δευτερόλεπτα φορτώνοντας την επόμενη σκηνή, κόβοντας την δράση.

Στη διάρκεια του δικού μου παιχνιδιού μου έτυχε και κάτι παράδοξο: Είδα μια κινηματογραφική σκηνή σε άσχετο χρονικό σημείο, ενώ λίγο αργότερα και αφού τελείωσα ένα κεφάλαιο το παιχνίδι σα να «πήδηξε» ξαφνικά στην επόμενη σκηνή, σαν κάτι να έλειπε. Και όντως, αναζητώντας πληροφορίες στο ίντερνετ διαπίστωσα ότι επρόκειτο για απίστευτο bug.

Ελαφρώς αρνητικό στοιχείο και ο χειρισμός της κάμερας, όπου κάποιες στιγμές βρίσκεσαι με έναν εχθρό κολλημένο πάνω σου να σε μαχαιρώνει και δεν μπορείς άμεσα να αντιληφθείς τι συμβαίνει και που βρίσκεται αυτός.

Το τερμάτισα…

Συνολικά το παιχνίδι από την στιγμή που το ξεκίνησα έως και τους τίτλους τέλους μου πήρε 11-12 ώρες να το ολοκληρώσω, σε χαλαρό ρυθμό στο πρώτο μισό και μέτριο στο δεύτερο μισό. Κάποιος έμπειρος στο είδος παίκτης φαντάζομαι ότι μπορεί να το ολοκληρώσει σε λιγότερο από 10 ώρες (βλέποντας και τα cinematics), ενώ εάν τρέξει μάλλον μπορεί να το ρίξει ακόμη και κάτω από τις 8 ώρες.

Όταν το ολοκληρώσεις για πρώτη φορά ξεκλειδώνει το 4ο επίπεδο δυσκολίας. Εάν ξαναπαίξεις οι αμοιβές, τα χρήματα και το επίπεδό σου δεν μηδενίζουν, οπότε μπορείς να ανέβεις σε υψηλότερα level και να ξεκλειδώσεις όλα τα όπλα και τις αναβαθμίσεις (χρειάζονται για επιπλέον trophies στο PS3).

Εν κατακλείδει: Οι φαν του είδους μάλλον θα πουν ότι απλά έπαιξαν άλλο ένα παιχνίδι του είδους, χωρίς να ξετρελαθούν. Από την άλλη, το παιχνίδι είναι τόσο βατό που συνίσταται για πρωτάρηδες και χαλαρούς gamers.

Η ώρα του λογαριασμού

Παρότι έμεινα ικανοποιημένος από το παιχνίδι, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τα 50-60 ευρώ που κοστίζει στα καταστήματα. Από την άλλη, εάν το έβρισκα κοντά στα 30-35 ευρώ δεν θα δίσταζα να το αποκτήσω.