FUSE (PS3) - To Review

Παρότι παρακολουθώ από κοντά το χώρο των games, σχεδόν καθημερινά, δεν είχα δώσει βάση για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν ήξερα καλά καλά ότι υπάρχει μέχρι την ημέρα που διάβασα ότι κυκλοφόρησε. Οπότε όταν το πήρα στα χέρια μου επέλεξα να μην ξέρω τίποτα για αυτό και να δω εκ του μηδενός περί τίνος πρόκειται. Και, όπως αποδείχτηκε, από τα πρώτα λεπτά το FUSE σε βάζει βαθιά στο παιχνίδι...

Η συμμορία των 4 σώζει τον κόσμο

Η CIA καλεί την ομάδα σας, επονομαζόμενη Overstrike 9 και απαρτιζόμενη από τον Dalton, την Isabelle «Izzy», τον Jacob και τη Naya, να ανακτήσουν από μια παραστρατιωτική οργάνωση την εξαιρετικά ασταθή πηγή ενέργειας με το όνομα FUSE (κάτι σαν εξωγήινη νιτρογλυκερίνη, μην την παρακουνάτε). Στην ουσία πρόκειται για ένα υλικό που σε επαφή με κάποια άλλη ύλη τη διαλύει σε υποατομικό επίπεδο.

Η ομάδα σας αλληλοσυμπληρώνεται στα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες (ελαφρύς ή βαρύς οπλισμός, δυνατότητα stealth ή ασπίδας κ.ά.) και μάχεστε όλοι μαζί σε όλο το παιχνίδι. Το σούπερ στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι μπορείτε ανά πάσα στιγμή να μπείτε στο ρόλο οποιουδήποτε από τα 4 μέλη της. Κυριολεκτικά ανά πάσα στιγμή, ακόμη και στη μέση μιας μάχης μπορείτε να «πηδήξετε» από τον ένα στον άλλο χαρακτήρα και στον τρίτο και στον τέταρτο και ξανά στον πρώτο. Όσες φορές θέλετε και σε όποιον θέλετε. Φοβερή η ιδέα των δημιουργών, και άριστα εκτελεσμένη. Όμως μετά από λίγο δεν είναι πλέον τόσο εντυπωσιακή ή τόσο ουσιώδης. Δύσκολα θα διαλέξετε να παίξετε και να προχωρήσετε χρησιμοποιώντας όλους τους παίκτες. Ίσως ούτε καν θα ασχοληθείτε με 2 από αυτούς, αλλά μάλλον γρήγορα θα διαλέξετε έναν χαρακτήρα και θα πορευθείτε μαζί του έως το τέλος.

Όπλα από άλλο πλανήτη

Με το που ξεκινάει το παιχνίδι, μετά από μια-δυο τρεχάλες, πέφτετε πάνω σε όπλα εξωγήινης τεχνολογίας και αρχίζετε να τα μαθαίνετε και να σαρώνετε τα πάντα με αυτά. Μπορεί να είναι απλά πυροβόλα, πιο ελαφριά ή βαριά τουφέκια ή μπορεί να είναι η τεράστια προστατευτική ασπίδα, το σύστημα stealth (cloak) ή ακόμη και το crossbow με βλήματα όπως του Σταλόνε από το Ράμπο 2, αλλά με... απόκοσμα εκρηκτικά που κάνουν τους εχθρούς σας να αναφλέγονται, να ενδορήγνυνται (το αντίθετο από το εκρήγνυνται, αλλά με το ίδιο θανατηφόρο αποτέλεσμα) και άλλα τέτοια ωραία.

Σημαντική επισήμανση: όταν σκοτώνετε κάποιο από τα ενδιάμεσα bosses σπεύστε στο σημείο που τινάχτηκε και παραλάβετε το όπλο του, το οποίο θα καθαρίσει τα πάντα στο πέρασμά του, καμία σχέση με τα «πιστολάκια» σας. Έστω και αν κρατάει λίγο...

Στο πλαίσιο της συνεργασίας και της ομαδικότητας, όποτε κάποιο μέλος της ομάδας σας τραυματιστεί θανάσιμα δεν πεθαίνει αμέσως, αλλά... ψυχορραγεί, μέχρι να τον σώσει κάποιο άλλο μέλος της ομάδας ή να τελειώσει ο χρόνος του. Τότε χάνετε όλοι μαζί και ξεκινάτε από το το checkpoint, το οποίο όμως είναι πολύ κοντά, γιατί τα saves είναι τακτικότατα.

Βαράτε άφοβα

Πυρομαχικά θα βρείτε σχετικά εύκολα (αν δεν παίζετε στο πιο δύσκολο επίπεδο) και οι εχθροί δεν είναι και πολύ έξυπνοι ή ανθεκτικοί. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα ή ότι με προβλημάτισε το παιχνίδι απελπιστικά σε οποιοδήποτε σημείο. Από την άλλη, σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο παιχνίδι που θα συναντήσετε, απλά θέλει υπομονή και ελαφριά στρατηγική. Ειδικά όσο περνούν οι «πίστες» και πληθαίνουν απίστευτα πολύ οι αντίπαλοι στρατιώτες (κάποιες στιγμές είναι πραγματικά ορδές).

Λίγο πιο πολύ θα σας προβληματίσουν κάποιοι πιο δυνατοί αντίπαλοι που εμφανίζονται σε 2-3 σημεία σε κάθε κεφάλαιο (συνολικά το παιχνίδι έχει 6), όπως και τα Big Bosses. Εκεί όντως υπάρχει μια δυσκολία (λογικό), αλλά αν βρείτε το αδύνατο σημείο τους, είστε υπομονετικοί, κρύβεστε και βαράτε όταν σας παίρνει τότε δεν θα έχετε ιδιαίτερο πρόβλημα πουθενά.

Μόνος πραγματικά δύσκολος εχθρός μπορώ να πω είναι ο τελευταίος μεγάλος κακός εχθρός, που επιδιώκει την παγκόσμια ειρήνη και τον αφοπλισμό... απειλώντας με εξαΰλωση μεγάλες πόλεις του κόσμου και δεκάδες εκατομμύρια πληθυσμού! Εκεί θέλει εκμάθηση η μάχη και ίσως την παίξετε ξανά και ξανά μέχρι να τα καταφέρετε. Αν είστε έμπειροι παίχτες δεν θα σας προβληματίσει, αν είστε πιο άπειροι, υπομονή...

Αναβαθμίσεις όπλων, χαρακτηριστικών και συμπολεμιστών

Προχωρώντας και σκοτώνοντας τα πάντα στο πέρασμά σας παίρνετε βαθμούς εμπειρίας που ξεκλειδώνουν βελτιώσεις όπλων, υγείας, ευστοχίας, βεληνεκούς και άλλων χαρακτηριστικών.

Επίσης, σε σημεία του παιχνιδιού θα βρείτε χρήματα και πακέτα πόντων εμπειρίας, αν και στην τελική μου φάνηκαν λίγα. Ειδικά τα χρήματα χρησιμοποιούνται για κάποιες επιπλέον αναβαθμίσεις και μέσω του campaign mode δεν θα μπορέσετε να προχωρήσετε σε πάνω από 1, βία 2 αντίστοιχα upgrades.

Τέλος, αφού περάσετε ένα σημείο αναβαθμίσεων θα αρχίσετε να συγκεντρώνετε και πόντους FUSE, οι οποίοι σας δίνουν τη δυνατότητα να εξαπολύετε τρελές επιθέσεις με άπειρα πυρομαχικά, άλλά όχι με κάποια μεγάλη διάρκεια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εμπειρία συσσωρεύεται πολύ πιο εύκολα στον κύριο χαρακτήρα σας, αυτόν που παίζετε περισσότερο, καθώς αυτός μαζεύει και τα πακέτα εμπειρίας και τα χρήματα, οπότε θα είναι πάντα 1-2 επίπεδα πάνω από τους υπόλοιπους συμμαχητές του. Επίσης, όταν ανεβαίνετε εσείς επίπεδο καλό είναι να κάνετε έναν γύρο και από τα άλλα μέλη της ομάδας σας για να βλέπετε εάν έχουν και αυτοί δυνατότητα αναβαθμίσεων. Το παιχνίδι θα σας ειδοποιήσει, αλλά μπορεί πάνω στη μάχη και τη δράση να μην το δείτε.

Δυνατή εικόνα, με χρώμα και δράση

Τα γραφικά μπορώ να πω ότι εξυπηρετούν άριστα το σκοπό τους. Όσον αφορά τους ήρωες, ο σχεδιασμός τους είναι μάλλον «ελαφρύς», δηλαδή δεν μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερη και πιο πιστή απεικόνιση κανονικών ανθρώπων, αλλά έχουν καλό χρώμα και στήσιμο.

Εξαιρετικά είναι τα τοπία και τα χρώματα, που είναι έντονα, όπως και τα εφέ από τις εκρήξεις των αντιπάλων και τα χαρακτηριστικά των όπλων σας. Το cloaking είναι απίστευτα καλό και θα πρέπει να έχετε το νου σας για να δείτε τη συνάδελφο ή τους εχθρούς που το χρησιμοποιούν. Επίσης, πολύ καλές οι σκηνές με κίνηση, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να εξελίσσεται και η μάχη σας, κάτι το οποίο όμως δεν κομπιάζει καθόλου το παιχνίδι.

Αδρεναλίνη στο κόκκινο με το Echelon

Η επιλογή Echelon αντί του Campaign δίνει κάποιες επιπλέον ώρες παιχνιδιού για τους φανατικούς του Run and Gun ή αλλιώς «δεν με φτάνουν όλοι οι εχθροί και τα πυρομαχικά του σύμπαντος». Εδώ μπορείτε να διαλέξετε κεφάλαιο και παίξετε μάχες και μόνο μάχες (χωρίς αποστολή), με τους εχθρούς να έρχονται κατά κύματα (12 για την ακρίβεια), με κλιμακούμενη δυσκολία. Μπορείτε να παίξετε μόνοι σας offline, με δυνατότητα εισόδου των φίλων σας αργότερα (έως και 4 παίκτες), με χωριστή οθόνη για 2 παίκτες ή να επιλέξετε να βρείτε online συντρόφους για να τα βγάλετε πέρα.

Σίγουρα αυτό το mode απευθύνεται στους φανατικούς και θα δώσει πολλές ώρες παιχνιδιού, ενώ οι βαθμολογίες (εμπειρία) και τα στατιστικά σας αθροίζονται και ανεβαίνετε στην παγκόσμια κατάταξη!

Η ώρα του λογαριασμού

Μην ξέροντας τι να περιμένω, μπήκα στο παιχνίδι και οι πρώτες εικόνες ήταν καλές. Και οι στατικές εικόνες με την ανάλογη ηχητική υπόκρουση στο ξεκίνημα σε βάζουν στο σωστό mood. Σταδιακά όμως και όσο προχωρούσα έβλεπα ότι υπήρχε πολύ επανάληψη εχθρών, έλλειψη πρωτοτυπίας στις μάχες ή τους «γρίφους» (αν επιτρέπεται καν να τους πω έτσι) για να ανοίξετε κάποια πόρτα ή για να βρείτε παράκαμψη για το επόμενο σημείο. Η κλιμάκωση της δυσκολίας δεν ήταν δραματική και μόνο οι μεγάλοι εχθροί έκαναν τη διαφορά. Οι εξαιρετικές σκηνές «ταξιδιού» σε κάποια σημεία του παιχνιδιού ή τα πολύ καλά σκηνικά δίνουν κάποιους πόντους, αλλά δεν μπορώ να πω ότι κάνουν τη διαφορά στη συνολική αξιολόγηση του παιχνιδιού.

Κατά κύριο λόγο το παιχνίδι απευθύνεται στους φαν του είδους, οι οποίοι θα εκτιμήσουν και το Echelon mode, που θα τους προσφέρει πολλές ωραίες ώρες... αιματοκυλίσματος. Οι υπόλοιποι gamers μπορούν απλά να παίξουν το FUSE και να το προσθέσουν στα παιχνίδια που έχουν τελειώσει. Σίγουρα όμως δεν θα τρέξουν να το αποκτήσουν...