Όταν έκανε την εμφάνισή του το CD μας υποσχέθηκαν πως τα "κριτς" και τα "σκρατς" θα ήταν παρελθόν και πως η μουσική που επιλέγαμε να αγοράζουμε και να ακούμε θα παρέμενε αθάνατη, αφού το νέο μέσο ήταν άτρωτο και δεν είχε καμία σχέση με το βινύλιο.
Ψέματα που έχουμε ακούσει και έχουμε χάψει... Ουσιαστικά το CD ήταν βολικό από πλευράς διαστάσεων, όσο για την... αθανασία του δεν θα κάνουμε κανένα σχόλιο, ξέρεις πολύ καλά περί τίνος (δεν) πρόκειται.
Μετά πήγαμε σε πιο άυλες εκδόσεις, να'ναι καλά το MP3. Όμως η ευκολία μεταφοράς είχε ένα αντίτιμο - υποδεέστερη ποιότητα ήχου.
Θα μου πεις πως όταν είσαι στο μετρό ή στον δρόμο ό,τι και αν ακούς, όπως και να το ακούς θα είναι παραμορφωμένο από τους θορύβους του περιβάλλοντος ή την ποιότητα των συσκευών.
Αλήθεια, έχεις δοκιμάσει το FLAC;
Οχι πως είναι κάτι φρέσκο, το συγκεκριμένο σύστημα συμπίεσης υπάρχει εδώ και κοντά 15 χρόνια αλλά η πλειονότητα δεν του πολυέδινε σημασία. Η βασική του διαφορά με το MP3 είναι ότι δεν "κόβει" τόσο πολύ τον ήχο με αποτέλεσμα το παραγόμενο αποτέλεσμα να μην είναι τόσο "τσίγκινο" (λατρεύουμε την τεχνική ορολογία). Με άλλα λόγια, ένα FLAC αρχείο είναι ακουστικά πιο "πλούσιο" από ένα ΜΡ3 και το μόνο του μειονέκτημα είναι πως είναι μεγαλύτερο ως αρχείο. Αλλά εκεί που έχουν πέσει οι τιμές των GB, των σκληρών δίσκων και των καρτών μνήμης, αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο περιορισμό.
Δεν χάνεις να δοκιμάσεις. Αλλωστε, "εκεί έξω" υπάρχουν διάφορες λύσεις και εργαλεία (π.χ. το Zamzar) που θα μετατρέψουν την ΜΡ3 βιβλιοθήκη σου σε FLAC αρκετά εύκολα αρκεί να έχεις χρόνο και διάθεση. Δημοφιλείς players όπως το VLC υποστηρίζουν την αναπαραγωγή αρχείων FLAC, οπότε ούτε αυτό αποτελεί πρόβλημα.
Αξίζει τον κόπο; Νομίζουμε πως αξίζει, σε τελική ανάλυση ποιος θέλει να ακούει "τσίγκινους" ήχους;
Σχόλια