Αν παρακολούθησες τα online τεκταινόμενα για τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας ίσως θα πρόσεξες πως ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε εξαιρετικά έντονη παρουσία στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως στο Twitter. Αλλά τερμάτισε 4ος στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν εκείνος που πήρε τη σκυτάλη στην online παρουσία. Και εξελέγη πρόεδρος.
Τι σημαίνει αυτό; Απολύτως τίποτα. Η παρουσία ενός υποψηφίου στα κοινωνικά δίκτυα δεν εγγυάται την εκλογή του στο αξίωμα που διεκδικεί. Μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε με βάση τον online θόρυβο στις γερμανικές εκλογές του 2013 έδειξε ακριβώς αυτό - τα πολλά tweets δεν σε εκλέγουν πρόεδρο, βουλευτή ή πρωθυπουργό. Βεβαίως υπάρχει σχέση μεταξύ της επικαιρότητας και των μηνυμάτων, μια εμφάνιση σε μια τηλεοπτική εκπομπή υψηλής τηλεθέασης, μια δήλωση, μια γκάφα, μπορούν εύκολα να κάνουν Trending Topic τον υποψήφιο και θέμα συζήτησης στις “γειτονιές” του Facebook. Όμως, ο πληθυσμός των κοινωνικών δικτύων δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του εκλογικού σώματος, άλλωστε σε μεγάλο βαθμό οι χρήστες είναι νεαρής ηλικίας ή, έστω, νεαρότερης σε σχέση με τον μέσο όρο των ψηφοφόρων.
Οπότε, το γεγονός ότι το αμερικανόφωνο τμήμα των κοινωνικών δικτύων έχει… λυσσάξει με τον Ντόναλντ Ντραμπ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Όπως δεν σήμαινε απολύτως τίποτα για τον Άδωνι Γεωργιάδη ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Φυσικά αυτό δεν μας στερεί το δικαίωμα να παρακολουθούμε μερικούς επικούς καβγάδες (και μπουγαδοκαβγάδες κατά καιρούς) στις οθόνες μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει, τελικά, τίποτα για την ταμπακιέρα, συγγνώμη, για την κάλπη.
Σχόλια