Ο καταναλωτής στρέφεται στα ακριβότερα smartphones

Σημαντική αύξηση παρουσίασε μέσα στο 2017 η μέση τιμή πώλησης των smartphones, όπως αναδεικνύουν τα στοιχεία της πρόσφατης έκθεσης της GfK. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση ο όγκος των πωλήσεων smartphones σε παγκόσμιο επίπεδο έφθασε το 1,460 δισ. τεμάχια, παρουσιάζοντας μικρή αύξηση μόλις 3% σε σχέση με το 2016. Μια αύξηση που αποδίδεται κατά κύριο λόγο στις αναπτυσσόμενες αγορές, οι οποίες έδωσαν και τα μεγαλύτερα ποσοστά. Αντιθέτως σε ώριμες αγορές, όπως η Δυτική Ευρώπη ή η Ιαπωνία το πρόσημο ήταν αρνητικό, ενώ οριακά θετικό ήταν σε μεγάλες αγορές, όπως η Κίνα ή η Βόρεια Αμερική.

Τριπλάσια εκείνης των τεμαχίων ήταν η αύξηση της αγοράς σε αξία. Συγκεκριμένα, η αγορά των smartphones αυξήθηκε το 2017 κατά 9% σε σχέση με το 2016, φθάνοντας τα 478,7 δις. δολάρια, με σχεδόν όλες τις περιοχές να έχουν θετικό πρόσημο σε αυτήν την κατηγορία. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Δυτικής Ευρώπης, όπου παρά το -4% στον όγκο των πωλήσεων, η αξία ανέβηκε κατά 5%. Στην Κίνα, που έχει και τεράστιο όγκο πωλήσεων (πάνω από 450 εκατομμύρια συσκευές) αλλά με οριακή αύξηση 1%, η αξία αυξήθηκε κατά 14%.

Αποτυπώνοντας αυτό το φαινόμενο η Statista μας δίνει το σχετικό διάγραμμα στο οποίο έχουμε την ιστορική διαδρομή της μέσης τιμής πώλησης των smartphones από το 2012 και έπειτα.

Στο διάγραμμα βλέπουμε ότι η μέση τιμή πώλησης επιστρέφει στα επίπεδα του 2013, μετά την καμπή που έκανε τα προηγούμενα χρόνια.

Η ελληνική αγορά ακολουθεί τις τάσεις

Εξετάζοντας τα στοιχεία που αφορούν συνολικά την Ευρώπη (Δυτική + ΚεντροΑνατολική) παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο. Ο όγκος πωλήσεων αυξήθηκε πολύ οριακά, μόλις 0,76%, ωστόσο η αύξηση στην αξία της αγοράς πλησίασε διψήφιο νούμερο (9,81%).    

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, η μέση τιμή πώλησης smartphone στην Ευρώπη το 2017 έφθασε τα 366,2 δολάρια, σχεδόν 40 δολάρια πιο πάνω από την παγκόσμια μέση τιμή.

Με παρόμοιο ρυθμό, αλλά σε αρκετά χαμηλότερα επίπεδα, κινείται και η ελληνική αγορά. Όπως γράφαμε και χθες η μέση τιμή πώλησης στην Ελλάδα το 2017 εκτιμάται στα 238 ευρώ, από τα 232 ευρώ που ήταν το 2016. Σύμφωνα πάλι με τις εκτιμήσεις οι πωλήσεις (σε αριθμό τεμαχίων) έκλεισαν με πτώση 6% (2,1 εκατομμύρια συσκευές), ωστόσο η μείωση στον τζίρο ήταν σαφώς μικρότερη, της τάξης του 3,5% (501 εκατομμύρια ευρώ). Συνέπεια της αύξησης της μέσης τιμής που συγκράτησε τις απώλειες της αγοράς από τον όγκο πωλήσεων.

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;

Πως όμως έχει διαμορφωθεί αυτή η νέα εικόνα της αγοράς και η στροφή του καταναλωτή προς ακριβότερα smartphones; Είναι αποτέλεσμα της διάθεσής του να δαπανήσει περισσότερα για να αποκτήσει μια συσκευή ή είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των κατασκευαστριών εταιρειών; Θα λέγαμε ότι συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.

Θα ξεκινήσουμε μάλλον ανάποδα. Όπως πάλι μπορούμε να δούμε από ένα παλαιότερο διάγραμμα της Statista o μέσος κύκλος ζωής ενός smartphone αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε όλες τις μεγάλες αγορές.

Ενδεχομένως λοιπόν ο καταναλωτής να στρέφεται σε ακριβότερες συσκευές με διάθεση όμως να τις κρατήσει για περισσότερο χρονικό διάστημα. Δείχνει λοιπόν διατεθειμένος να κάνει μια «μικρή θυσία» στην τιμή, την οποία όμως θα αποσβέσει αφού θα κρατήσει το smartphone περισσότερους μήνες. Ίδια συμπεριφορά βλέπουμε και στην Ελλάδα, όπου ο μέσος κύκλος ζωής ενός smartphone έχει διαμορφωθεί την τελευταία χρονιά στα 2,9 έτη.

Ωστόσο αυτή τη διάθεση δεν θα πρέπει να την απομονώσουμε και από την πολιτική των εταιρειών που κατασκευάζουν smartphones. Διαχρονικά οι εταιρείες προωθούν τις ακριβότερες προτάσεις τους, καθώς είναι εκείνες που προσφέρουν μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους αλλά και τους χαρίζουν αναγνωρισιμότητα. Τυχαίο παράδειγμα για να γίνουμε πιο κατανοητοί ως προς το τελευταίο: η Samsung είναι πιο γνωστή στο κοινό για τη σειρά Galaxy S ή για τη σειρά J;

Επιπλέον, όπως έχουμε ήδη καταγράψει από το 2015 οι τιμές των smartphones στα υψηλά στρώματα της αγοράς ακριβαίνουν, ένα φαινόμενο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για να μην ξαναχρησιμοποιήσουμε τη Samsung ως παράδειγμα ας δούμε τη Huawei. To 2015 το ακριβότερο μοντέλο της κόστιζε 650+ ευρώ, το 2017 το Mate 10 Pro λανσαρίστηκε σχεδόν στα 800 ευρώ. Ταυτόχρονα, ενώ κάποτε τα flagships (ναυαρχίδες των εταιρειών) ήταν μία ανά έτος τα τελευταία χρόνια είναι 2-3, αφού κυκλοφορούν σε εκδόσεις που διαφέρουν στο μέγεθος της μνήμης, της οθόνης κ.α.  Άρα οι εταιρείες εμπλουτίζουν τις οικογένειες των προϊόντων τους στα υψηλότερα στρώματα.

Αντίστοιχα, μετά τα πρώτα χρόνια της τελευταίας δεκαετίας, όπου η οικονομική κρίση είχε αποδυναμώσει το μεσαίο κομμάτι της αγοράς (200-400 ευρώ), βλέπουμε το τελευταίο διάστημα τις εταιρείες να επανέρχονται πιο δυναμικά στη συγκεκριμένη περιοχή.

Στην αντίπερα όχθη μειώνουν την οικογένεια των προϊόντων τους στα χαμηλότερα στρώματα της αγοράς. Εκεί δηλαδή που στο παρελθόν μπορεί να είχαν 3-4 ή και 5 προτάσεις μέχρι 200 ευρώ τώρα έχουν δύο. Οι λόγοι είναι δύο: πολύ μικρό περιθώριο κέρδους και η είσοδος νέων εταιρειών, κυρίως από Κίνα, (τα λεγόμενα B Brands) που τρώνε μερίδιο αγοράς στην συγκεκριμένη κατηγορία (για παράδειγμα κάτω από 150 ευρώ). Δείχνουν διατεθειμένοι να θυσιάσουν ένα κομμάτι από το μερίδιο αγοράς τους (αφού στα φθηνότερα στρώματα παραμένει ο μεγαλύτερος όγκος πωλήσεων) αποκτώντας μεγαλύτερο αποτύπωμα σε ακριβότερες συσκευές. Με δεδομένο ότι διαθέτουν μεγαλύτερη αναγνωρισημότητα στον καταναλωτή έχουν ένα πλεονέκτημα ώστε να τον πείσουν να ανέβει λίγο (ανάλογα με το περιθώριο του καθενός) στην τιμή ώστε να αποκτήσει ένα δικό τους, πιο «αξιόπιστο» προϊόν από εκείνο που προσφέρουν οι άλλες, λιγότερο γνωστές, εταιρείες.