Κατά καιρούς εμφανίζονται στην επικαιρότητα δημοσιεύσεις σχετικά με την κατασκευή μιας βάσης στη Σελήνη που θα μας βοηθήσει να πάμε πιο μακριά στο Διάστημα. Πώς όμως μεταφέρεις τα απαραίτητα υλικά; Πόσα σακιά τσιμέντο μπορεί να χωράει ένα διαστημόπλοιο, πόσες μπετονιέρες και, κυρίως, πόσο νερό;
Αφήνουμε την πλάκα και σοβαρευόμαστε. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (η ESA δηλαδή) ανέθεσε σε μια βρετανική εταιρεία ονόματι Metalysis το έργο της ανάπτυξης μίας τεχνολογίας που θα μετατρέπει τη σκόνη και τους βράχους της Σελήνης σε νερό, ενώ στα παράγωγα προϊόντα θα περιλαμβάνονται σίδερο, αλουμίνιο και άλλα μέταλλα. Αν όλα πάνε καλά, οι πρώτες ύλες που θα χρειαστούμε για την κατασκευή της πολυπόθητης βάσης δεν θα χρειάζεται να μεταφερθούν από τη Γη.
Με βάση τις αναλύσεις που έχουν ήδη γίνει σε δείγματα πετρωμάτων που έφεραν στη Γη διάφορες διαστημικές αποστολές κατά το παρελθόν, έδειξαν πως το οξυγόνο αποτελεί το 45%, ενώ τα υπολείματα είναι κυρίως αλουμίνιο, σίδερο και πυρίτιο. Σε ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης οι ερευνητές κατόρθωσαν να «στίψουν» το 96% του οξυγόνου από μία προσομοίωση σεληνιακής σκόνης.
Η ESA θα χρηματοδοτήσει την Metalysis για τους επόμενους εννέα μήνες ώστε να τελειοποιήσει μία διαδικασία ηλεκτροχημικών αντιδράσεων που χρησιμοποιείται ήδη στη Γη. Η διαφορά είναι ότι το οξυγόνο που προκύπτει από τις αντιδράσεις στον πλανήτη μας είναι ένα άχρηστο υπο-προϊόν αλλά στη Σελήνη είναι, φυσικά, πολύτιμο. Φυσικά το οξυγόνο θα μπορούσε, θεωρητικά, να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα στη Σελήνη αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο στα διαστημόπλοια μας (όταν λέμε μας εννοούμε εμάς των Γήινων όχι εμάς των Ελλήνων). Αν όλα πάνε καλά, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός που βρίσκεται σε τροχιά 350 χλμ. πάνω από τα κεφάλια μας μπορεί να μην είναι το πιο απομακρυσμένο σημείο στο οποίο υπάρχουν άνθρωποι…
Σχόλια