Για τους περισσότερους... κατοίκους του Ίντερνετ, Ρ2Ρ (ή peer to peer) σημαίνει την ανταλλαγή αρχείων μουσικής ή βίντεο –κάτι που αυξάνει κατακόρυφα την αξία του Δικτύου ως μέσου αναψυχής και που οι εταιρείες της βιομηχανίας ψυχαγωγίας εύχονται να μπορούσε να σταματήσει ακαριαία! Για μερικά εκατομμύρια κινέζους, ωστόσο, Ρ2Ρ σημαίνει «micro financing», δηλαδή έναν τρόπο να πάρουν μικρά δάνεια (συνήθως της τάξης των μερικών εκατοντάδων δολαρίων) προκειμένου να μπορέσουν να αναπτύξουν την (συνήθως αγροτική) επιχείρησή τους.
Τα δίκτυα Ρ2Ρ υπό αυτούς τους όρους λειτουργούν, περίπου, όπως τα social networks –η διαφορά είναι ότι οι άνθρωποι που δημιουργούν προφίλ σ’ αυτά δεν αναζητούν φίλους (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αλλά ιδιώτες επενδυτές/δανειστές. Το σάιτ κατά περίπτωση αναλαμβάνει είτε να φέρει σε επαφή τους μεν με τους δε, είτε να χρηματοδοτήσει το ίδιο τον δανειζόμενο και στη συνέχεια να μαζέψει τα χρήματα από τους δανειστές.
Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του αμερικανικού-κινεζικού Wokai, ο δανεισμός γίνεται ουσιαστικά με τη μορφή φιλανθρωπίας (η εταιρεία είναι μη κερδοσκοπική και χρηματοδοτεί κατά βάση πολύ φτωχούς αγρότες στις επαρχίες της Κίνας), εταιρείες όπως οι PPDai, ChinaMFI και CreditEase είναι σαφώς κερδοσκοπικές και ο δανεισμός γίνεται με επιτόκια πολύ υψηλότερα από αυτά των τραπεζών –της τάξης του 22% τον χρόνο, έναντι του 6,56% με το οποίο δανείζουν οι κινεζικές τράπεζες.
Ο λόγος που το σύστημα λειτουργεί είναι ότι λόγω της μεγάλης εμπλοκής του κράτους στον κόσμο των επιχειρήσεων, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι αγρότες ουσιαστικά αδυνατούν να δανειστούν· οι τράπεζες δεν τους θεωρούν αρκετά αξιόπιστους και απορρίπτουν τις αιτήσεις τους. Τα δίκτυα Ρ2Ρ έχουν εξελιχθεί, συνεπώς, στη βασική πηγή χρηματοδότησης για αυτό το κομμάτι της κινεζικής αγοράς το οποίο, ακόμα και στις πόλεις, καλύπτει το 75% της αγοράς εργασίας.
Η άλλη όψη του νομίσματος; Ό,τι συμβαίνει στις καπιταλιστικές οικονομίες όλου του κόσμου: πολλοί δανειζόμενοι, και ειδικά νεώτεροι άνθρωποι που είναι και πιο πιθανό να είναι χρήστες του Ίντερνετ, χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες των Ρ2Ρ για να αγοράσουν καταναλωτικά αγαθά, για να πάνε διακοπές ή για να καλύψουν άλλα χρέη. Και, όπως μάθαμε με πολύ άσχημο τρόπο και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (και, ακόμα περισσότερο, τους τελευταίους μήνες), μια τέτοια πρακτική σπάνια καταλήγει καλά...
Σχόλια