Η ιστορία θα μπορούσε να είναι θέμα για μια -όχι κατ' ανάγκη καλή- τηλεοπτική σειρά ή ταινία: ο διευθυντής της Σι Άι Έι και πρώην τετράστερος στρατηγός του αμερικανικού στρατού με 37 χρόνια εμπειρία στα πεδία των μαχών κάποια στιγμή δέχεται την πρόσκληση μιας συγγραφέως (η οποία είναι έφεδρη αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού και με ειδίκευση σε θέματα αντιτρομοκρατίας) να γράψει τη βιογραφία του. Η στενή τους επαγγελματική σχέση κάποια στιγμή μετατρέπεται και σε ερωτική (τόσο ο διευθυντής της Σι Άι Έι όσο και η συγγραφέας είναι παντρεμένοι -όχι μεταξύ τους!) και κάποια στιγμή η συγγραφέας, θεωρώντας ότι μια δεύτερη (τρίτη;) γυναίκα διεκδικεί την προσοχή του εραστή της, της στέλνει μια σειρά από απειλητικά email. Η γυναίκα αυτή, ωστόσο, είναι επίσης του ευρύτερου κοινωνικού κύκλου του στρατού, καταγγέλλει τις απειλές στο Εφ Μπι Άι, γίνονται οι σχετικές έρευνες, η ιστορία αποκαλύπτεται και ο διευθυντής της Σι Άι Έι παραιτείται εξαιτίας του σκανδάλου.
Η ιστορία είναι απολύτως αληθινή και είναι ακόμα και τώρα σε εξέλιξη στις ΗΠΑ. Και παρότι το κοινό καταβροχθίζει τις σκανδαλώδεις λεπτομέρειες με τις δύο 40χρονες πρωταγωνίστριες και τη διελκυστίνδα τους με τον 60χρονο τέως στρατηγό και αρχικατάσκοπο στο ρόλο του σχοινιού, αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση σε κάποιον που βρίσκεται εκτός των ενδιαφερομένων αλλά εντός των δικτύων είναι η ευκολία με την οποία η ομοσπονδιακή αστυνομία ανακάλυψε τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που, θεωρητικώς, γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα -τουλάχιστον ο διευθυντής της Σι Άι Έι- πώς να κρύψουν τα ίχνη τους. Και αυτό που προκαλεί ακόμα περισσότερη εντύπωση είναι ότι για τις μεταξύ τους επικοινωνίες δε χρησιμοποίησαν κανένα από τα δεκάδες εργαλεία ανωνυμίας που διατίθενται -ακόμα και δωρεάν!- στο Internet αλλά απλώς είχαν έναν κοινό λογαριασμό στο Gmail και αντάλλασσαν τα μηνύματά τους όχι στέλνοντάς τα αλλά αποθηκεύοντάς τα σαν draft.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι οργανώσεις ηλεκτρονικών δικαιωμάτων και πολλοί σχολιαστές έχουν βρει την καλύτερή τους με το "σκάνδαλο Πιτρέιας". Παρακάμπτοντας ωστόσο την... παραβίαση ανοιγμένων θυρών (ότι δηλαδή τα drafts είναι αποθηκευμένα στο σύννεφο της Google -γιατί να μην είναι;) δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: αν ο διευθυντής της ισχυρότερης υπηρεσίας κατασκοπίας στον κόσμο δεν ξέρει να προστατεύσει τις προσωπικές του επικοινωνίες, μήπως έχουμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες των μυστικών υπηρεσιών;
Σχόλια