Μπορεί να ακούγεται θέμα ήσσονος σημασίας αλλά αφενός είναι Αύγουστος και αφετέρου εξακολουθώ να πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον από άποψη διαδιικτυακής κουλτούρας (και όχι μόνο), οπότε προσωπικά το παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: πρόκειται για την υπόθεση του Ζακ «Ντέιντζερ» Μπράουν και της πιο πρωτότυπης (και κατά τα φαινόμενα, της πιο επιτυχημένης) χρηματοδότησης project που έγινε από το Kicstarter. Αν και αναφέρθηκα σ’ αυτό προ ημερών, για όσους δεν το διάβασαν, ο κ. Μπράουν ζήτησε από τους χρήστες της δημοφιλέστερης πλατφόρμας crowdfunding 10 δολάρια για να φτιάξει …πατατοσαλάτα. Και εκείνοι ανταποκρίθηκαν δίνοντάς του κάτι λιγότερο από 55.000 δολάρια και χαρίζοντας στη σχετική σελίδα πάνω από 4.000.000 views.
Βεβαίως το τελευταίο θα πρέπει να πιστωθεί κατά πολύ και στα ΜΜΕ τα οποία έσπευσαν να κάνουν τον κ. Μπράουν και το project του πρώτο θέμα (ο Αύγουστος δεν είναι "χαλαρός" μήνας μόνο για τους Έλληνες δημοσιογράφους) όμως ποιος μπορεί να τους μεμφθεί; Και δεν εννοώ μόνο τη σουρεαλιστική διατύπωση αλλά και τη διάθεση του εμπνευστή του project να δει χιουμοριστικά την πλατφόρμα και τον τρόπο που τη χρησιμοποιεί ο περισσότερος κόσμος καθώς και τη διάσταση χακιάς που είχε η ιδέα του: όπως ένας καλός coder, ο «Ντέιντζερ», είδε μια «πίσω πόρτα» στους όρους χρήσης του Kickstarter και τη χρησιμοποίησε για να πει στον κόσμο αυτό που είχε να πει. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, από ό,τι φαίνεται δεν ήταν ούτε τόσο εγωιστικό όσο πίστευαν πολλοί, ούτε τόσο αθώο –μια ματιά στο σχετικό βίντεο «behind the scenes» αποδεικνύει ότι το… έγκλημα ήταν πολύ καλά προμελετημένο.
Διαβάζοντας έστω και λίγα από τα αμέτρητα ρεπορτάζ που κυκλοφορούν στο Δίκτυο, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο κ. Μπράουν ήθελε να μαζέψει χρήματα για κάποιον κοινωφελή σκοπό (κάτι που απαγορεύει το Kickstarter) και παράλληλα να βγάλει τη γλώσσα στο πιο ενοχλητικό φαινόμενο που βλέπει κανείς στις πλατφόρμες crowdfunding: τη σοβαροφάνεια της πλειονότητας των ανθρώπων που ανεβάζουν projects σ’ αυτές, μια σοβαροφάνεια διάχυτη στον τρόπο που κινηματογραφούν τα σχετικά υποστηρικτικά βίντεο, που μιλούν σ’ αυτά για το «όραμά» τους και που γράφουν τα κείμενα της σελίδας τους. Και προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτός ήταν ο λόγος που το δικό του project έτυχε τόσο μεγάλης ανταπόκρισης: ο κόσμος μπορεί να μην είδε τις καλές του προθέσεις (τις οποίες και ο ίδιος δεν αποκάλυψε παρά αργότερα) αλλά είδε σίγουρα την ειρωνεία.
Αν υπάρχει ένα σημείο στο οποίο είμαι διατεθειμένος να χαριστώ λίγο στους επικριτές του «project πατατοσαλάτα» είναι στη θλίψη για το πόσα αξιόλογα projects μένουν στο ράφι∙ συμφωνώ: είναι πολλά και είναι κρίμα. Όμως αφενός ο κ. Μπράουν δεν έκλεψε τίποτα από κανέναν και αφετέρου η εποχή μας, περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη, απαιτεί ευφυείς και ευφάνταστες προτάσεις (λέω «περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη» γιατί ειδικά στο Internet, έχει κανείς να ανταγωνιστεί ευθέως όλον τον κόσμο –κυριολεκτικά!) Για όσους θεωρούν ότι διαθέτουν την απαιτούμενη ευφυΐα και φαντασία, η Ρόδος βρίσκεται πίσω από το κουμπί «ΟΝ» του υπολογιστή τους.
Σχόλια