Το περιστατικό έχει γεμίσει τα αμερικανικά news feed του Facebook και σιγά-σιγά αρχίζει και περνάει και στα υπόλοιπα –αναμενόμενο καθώς έχει όλα όσα αρέσουν στα ΜΜΕ των τελευταίων χρόνων: αίμα (μια δολοφονία), παραλογισμό (μια τυχαία δολοφονία), σασπένς (ο δολοφόνος είναι γνωστός αλλά ακόμα ασύλληπτος) και Internet (ο δολοφόνος μετέδωσε το έγκλημά του στο Facebook λίγο αφότου το διέπραξε).
Την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, οι αρχές του Κλίβελαντ εξακολουθούν να αναζητούν τον 37χρονο Στιβ Στίβενς ο οποίος την Κυριακή του Πάσχα σκότωσε εν ψυχρώ και χωρίς καμία φαινομενική αιτία πέρα από το ότι “σάλταρε” τον 74χρονο Ρόμπερτ Γκόντγουϊν. Ο Στίβενς τράβηξε με το κινητό του σε βίντεο την πράξη του και στη συνέχεια την ανέβασε στο Facebook ενώ σε άλλα ποστ που ακολούθησαν και/ή προηγήθηκαν, αναφέρει ότι σκοπεύει να σκοτώσει άλλους 13 ανθρώπους.
Το επίμαχο βίντεο και ο λογαριασμός του Στίβ Στίβενς κατέβηκαν εντός μερικών ωρών –αν αυτό έγινε μετά από παρέμβαση των αρχών ή το αρχηγείο της Facebook έπραξε βάσει δικής του πρωτοβουλίας δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό. Βεβαίως αυτό δε σημαίνει τίποτα, πέρα ίσως από το γεγονός ότι ο δολοφόνος δεν μπορεί πια να ενημερώσει τον κόσμο για τις επόμενες πράξεις του: το ίδιο το βίντεο και το χρονικό του έχουν ήδη αποθηκευθεί σε αμέτρητους υπολογιστές και όποιος κάνει μια μικρή αναζήτηση στην Google θα το βρει πολύ εύκολα.
Εκτός από την καθαρά εγκληματολογική του πλευρά, το θέμα έχει και μια ευρύτερη κοινωνιολογική επειδή σηματοδοτεί όχι την πρώτη φορά που ένα έγκλημα καταγράφεται στο Facebook (όπως επισημαίνει στο σχετικό κείμενό του το “Wired” το Μεγάλο Μπλε Δίκτυο έχει καταγράψει αρκετά ακόμα φρικτά συμβάντα). Αλλά επειδή είναι η πρώτη φορά που την καταγραφή την κάνει ο ίδιος ο ένοχος και που ενδέχεται η δυνατότητα της δημοσιοποίησής της να έπαιξε ρόλο ακόμα και στην απόφασή του να διαπράξει το έγκλημα που καταγράφεται.
Βεβαίως το Facebook καλείται –όπως επίσης σημειώνει το “Wired” στο παραπάνω άρθρο- να κάνει λίγη ενδοσκόπηση και λίγη αυτοκριτική σχετικά με τις δυνατότητες που δίνει στους χρήστες του και στον τρόπο με τον οποίο ελέγχει το περιεχόμενό τους. Όμως αυτό είναι κάτι που το έχουμε επισημάνει άπαντες οι παροικούντες τη Δικτυακή Ιερουσαλήμ, ακόμα και χωρίς μια τόσο μακάβρια αφορμή: μια υπηρεσία που έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή τόσων πολλών ανθρώπων οφείλει να επαναπροσδιορίζεται διαρκώς, ειδικά αν θέλει να συντηρήσει την εικόνα της κοινωνικής ευαισθησίας που οι περισσότερες εταιρείες του “Νέου Internet” θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι του προφίλ τους.
Όμως προσωπικά θα ήμουν λίγο πιο ανεκτικός σ’ αυτή την περίπτωση. Το Facebook είναι αυτή τη στιγμή η πολυπληθέστερη “χώρα” που έχει γνωρίσει η ανθρώπινη ιστορία –ο πληθυσμός του υπερβαίνει αυτόν της Κίνας κατά μισό δισεκατομμύριο! Αυτό σημαίνει ότι, εκτός αν συμβαίνει κάποιο παράδοξο μοναδικό στην ιστορία της στατιστικής επιστήμης, ο Στιβ Στίβενς από το Κλίβελαντ δεν είναι ο μόνος δολοφόνος που βρίσκεται εντός των συνόρων και είναι θέμα χρόνου πότε θα αρχίσουν να βγαίνουν στο προσκήνιο και άλλοι. Όμως ειλικρινά, και παρότι θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου μάλλον “ασαφώς αρνητικά” προκατειλημμένο εναντίον του magnum opus του Μαρκ Ζάκερμπεργκ, αδυνατώ να δω πού είναι η ευθύνη του για το φαινόμενο αυτό, όσο φρικτό και αν είναι.
Σχόλια